تاثير تمرينات هوازي با شدت متوسط بر شاخص هاي سندرم متابوليك و گرلين آسيل دار در زنان ميانسال

زمينه و هدف: نتايج مطالعات بيانگر اين است كه انجام فعاليت هاي ورزشي ممكن است با كاهش شاخص هاي سندرم متابوليك همراه باشد. لذا تحقيق حاضر با هدف بررسي تاثير تمرينات هوازي با شدت متوسط بر شاخص هاي سندرم متابوليك و گرلين آسيل دار در زنان ميانسال صورت پذيرفت. روش كار: در پژوهش حاضر كه يك مطالعه نيمه تجربي بود، 24 زن ميانسال مبتلا به سندرم متابوليك كه به طور داوطلبانه شركت كردند و به صورت تصادفي در دو گروه تمرينات هوازي (12= n) و كنترل (12= n) قرار گرفتند. گروه تمرين در يك برنامه تمرينات هوازي شامل پياده روي و دويدن با شدت 70 -60 درصد ضربان قلب ذخيره، سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته شركت كردند. وضعيت اشتها آزمودني ها، همچنين نمونه هاي خون وريدي در دو مرحله قبل و پس از پايان تمرينات جمع آوري شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تي وابسته و تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان دادكه تمرين هوازي سبب كاهش معني دار امتياز z كل سندرم متابوليك، دور كمر، تري گليسيريد، فشار خون سرخرگي، احساس سيري، كل كالري دريافتي و افزايش معني دار غلظت گرلين آسيل دار پلاسما، ليپوپروتئين پر چگال، ميزان پروتئين دريافتي و احساس گرسنگي در گروه تمرين شد (0.05 p). در حالي كه هيچ تغيير معني داري در هيچ كدام از شاخص ها درگروه كنترل مشاهده نشد (0.05 p). نتيجه گيري: هشت هفته تمرين هوازي با شدت متوسط مي تواند باعث كاهش عوامل خطرزاي سندروم متابوليك و افزايش احساس سيري در زنان ميانسال شود. با اين وجود مطالعات بيشتر جهت درك سازوكارهاي دقيق آن ضرورت دارد.