ارزيابي و بهينه‌سازي روش‌هاي مختلف استخراج RNA از بافت‌هاي منجمد انساني

مقدمه: استفاده از RNAي سالم جهت به كارگيري در روش‌هاي ژنتيك مولكولي مانند ميكرواري و Real-time polymerase chain reaction يا RT-PCR كمي، ضروري به نظر مي‌رسد. كار با RNAيي با كيفيت پايين، ممكن است نتايج بعدي حاصل از كار بر روي اين RNA را تحت تأثير قرار دهد. در مطالعه‌ي حاضر بر آن شديم با مقايسه‌ و بهينه‌سازي روش‌هاي مختلف استخراج RNA با استفاده از كيت‌ها‌ي متفاوت و تيمار با آنزيم DNase، به روشي استاندارد جهت استخراج RNAي از بافت‌ها‌ي منجمد انساني دست يابيم. روش‌ها: با استفاده از كيت‌ها‌ي RNX plus سيناژن، RNeasy Mini و RNeasy Plus Mini كياژن، استخراج RNAي كل از بافت‌هاي منجمد انساني شامل معده (40 عدد)، گليوما (5 عدد) و پستان (15 عدد) صورت گرفت و به منظور از بين بردن DNAي ژنومي، از تيمار با DNase استفاده شد. پس از استخراج RNA، كيفيت و كميت آن با استفاده‌ از اسپكتروفوتومتري و ژل الكتروفورز مورد بررسي قرار گرفت. بعد از سنتز cDNA، روش RT-PCR با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي طراحي شده براي ژن TBP انجام شد و نتايج با استفاده‌ي از الكتروفورز ژل آگارز مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: RNAي استخراج شده با كيت RNX plus سيناژن بعد از تيمار با DNase نتايج مناسبي در واكنش RT-PCR نشان نداد. RNAي استخراجي با كيت RNeasy Mini كياژن به دليل استفاده‌ي از DNase در مراحل استخراج RNA و كيت RNeasy Plus Mini نيز به دليل داشتن ستون حذف كننده‌ي DNA ژنومي كيفيتي خوب براي واكنش RT-PCR داشتند. نتيجه‌گيري: تركيب كيت RNaesy Mini، محلول كيازل و استفاده‌ي از DNase طي مراحل استخراج، مناسب‌ترين روش جهت استخراج RNA از بافت‌ها‌ي منجمد انساني بوده و RNAي استخراجي مي‌‌تواند با اطمينان جهت آزمايش‌ها‌ي مولكولي پايين دستي مورد استفاده قرار گيرد.