تأثير بروموكريپتين بر ‌اندكس فعاليت بيماري در بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد

مقدمه: مطالعات محدود نشان داده‌اند كه مصرف بروموكريپتين باعث تخفيف تظاهرات تعدادي از بيماري‌‌هاي روماتولوژيك شده است. با توجه به قيمت ارزان بروموكريپتين و عوارض ناچيز آن، بر آن شديم تا اثر درماني بروموكريپتين بر بيماري آرتريت روماتوئيد را ارزيابي كنيم. روش‌ها: در يك مطالعه‌ي نيمه تجربي تصادفي شده‌ي دو سو كور 80 بيمار مبتلا به آرتريت روماتوئيد در دو گروه مورد و شاهد بررسي شدند. معيار ورود به مطالعه، ابتلا به بيماري بعد از 16 سالگي و وجود بيماري فعال با وجود درمان دارويي، اندكس فعاليت بيماري بيشتر از 3.2 (DAS يا Disease Activity Score) بود. به گروه مورد و شاهد علاوه بر دارو‌هاي استاندارد، به ترتيب روزانه 5 ميلي‌گرم بروموكريپتين و قرص‌هاي دارونما داده شد. افراد مورد مطالعه به مدت 3 ماه تحت پيگيري قرار گرفتند. نتايج آماري با استفاده از آزمون Paired-t جهت مقايسه‌ي ‌اندكس فعاليت بيماري DAS28 تفسير شد. يافته‌ها: ميانگين سني اين بيماران در گروه مورد و شاهد به ترتيب 13.0 ± 46.2 و 12.5 ± 45.9 سال بود. ميانگين سطح سرمي ‌پرولاكتين و نمره‌ي DAS قبل از مداخله در گروه مورد به ترتيب 6.9 ± 11.7 و 1.2 ± 4.2 و در گروه شاهد به ترتيب 6.2 ± 11.3 و 1.4 ± 4.6 بود (0.05 P). ميانگين سطح سرمي ‌پرولاكتين و نمره‌ي DAS در بيماران گروه مورد بعد از مداخله به ترتيب 7.1 ± 10.6 و 1.3± 3.7 بود كه نسبت به قبل از مداخله تفاوت داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌‌هاي ما در اين مطالعه به نظر مي‌رسد بروموكريپتين در كاهش فعاليت بيماري مؤثر بوده و مي‌توان از آن در بهبود علايم بيماران مبتلا به آرتريت روماتوييد بدون ترس از عوارض جانبي بهره برد.