ارتباط بين شاخص التهابي رژيم غذايي با چاقي در زنان مراجعه كننده به مراكز بهداشتي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران

زمينه و هدف: چاقي از مهم ترين مشكلات سلامتي در جهان است و به عنوان يك التهاب مزمن شمرده مي شود. بصورتي كه افزايش چاقي مركزي با افزايش التهاب همراه مي باشد. رژيم غذايي نقش عمده در تنظيم التهاب ايفا مي كند. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط بين شاخص التهابي رژيم غذايي و چاقي در زنان تهراني مي باشد. روش كار: اين مطالعه مقطعي توصيفي تحليلي بر روي 198 زن مراجعه كننده به مراكز بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي تهران به روش خوشه اي انجام شد. دريافت هاي غذايي از طريق پرسشنامه بسامد خوراك جمع آوري و شاخص التهابي رژيم غذايي محاسبه گشت. اندازه گيري وزن، قد و دور كمرانجام شد. در آناليز نهايي عوامل مخدوش گر كنترل و سطح معنا داري 0.05 در نظر گرفته شد. يافته ها: ميانگين سني افراد 33.4 سال و ميانگين شاخص توده ي بدني 25.1 بود. توزيع افراد از نظر وزن، نمايه توده بدن و دور كمر بر حسب شاخص التهابي رژيم غذايي معنا دار بود. نسبت شانس ابتلا به چاقي شكمي براي پايين ترين سهك شاخص التهابي رژيم غذايي پس از تعديل مخدوش گرها نسبت به بالاترين سهك 0.10 =OR برآورد شد كه از لحاظ آماري معنا دار بود اما براي نسبت شانس چاقي عمومي اين نسبت شانس معنا دار نبود (0.2 = p). نتيجه گيري: در نتيجه اين مطالعه بيان مي كند كه با افزايش امتياز شاخص التهابي رژيم غذايي نسبت شانس ابتلا به چاقي شكمي افزايش مي يابد. ولي اين نتيجه در مورد چاقي عمومي صادق نيست. مطالعات آينده نگر بيشتري مي تواند به تبيين روابط اين موضوع كمك كند.