تأثير سه ماه تمرين هوازي بر مسير پيام رساني Wnt عضله‌ اسكلتي موش‌هاي صحرايي نر

زمينه و هدف: آتروفي عضله اسكلتي نقش مهمي در بيماري هاي مرتبط با تخريب عملكردبافتي مانند ساركوپنيا بازي مي كند. در اين راستا، نشان داده شده است كه مسير Wnt نقش مهمي در تكامل عضله اسكلتي دارد. برخي شواهد حاكي است كه تمرينات ورزشي ممكن است تعدادي از مسيرهاي مربوط به هايپرتروفي عضله ي اسكلتي را تحت تأثير قرار دهد. بنابراين، مطالعه حاضر با هدف تعيين اثر سه ماه تمرين هوازي بر مسير پيام رساني Wnt عضله اسكلتي موش هاي صحرايي نر انجام گرديد. روش كار: اين مطالعه در قالب طرح تجربي دوگروهي انجام شد.16سر موش صحرايي نر سه ماهه به شكل تصادفي در دو گروه تمرين (8سر) و كنترل (8سر) جايگزين شدند. آزمودني هاي گروه تمرين سه ماه در برنامه تمرين هوازي (VO2max 80-75%) شركت كردند. 48ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، عضله نعلي آزمودني ها استخراج و بيان ژن هاي بتاكاتنين و گليكوژن سنتازكيناز3بتا با استفاده از روش RT-PCR بررسي شد. داده هاي حاصله توسط آزمون tمستقل، در سطح معني داري 0.05 با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: بيان ژن بتاكاتنين عضله نعلي در گروه تمرين (0.17±1.11) به طور غير معني داري كمتر از گروه كنترل (0.99±1.60) بود (30%، 0.154 p=). با اين حال، بيان ژن گليكوژن سنتاز كيناز3بتا عضله نعلي گروه تمرين (3.51±.10.36) به طور معني داري بيشتر از گروه كنترل (1.2±1.99) بود (420%، 0.001 =p). نتيجه گيري: به نظر مي رسد، سه ماه تمرين هوازي در افزايش بيان ژن كليدي گليكوژن سنتازكيناز3بتا عضله اسكلتي تأثير قابل توجهي دارد و اين موضوع ممكن است با افزايش خطر آتروفي عضلاني همراه باشد. با اين حال، اظهار نظر قطعي در مورد نحوه تأثيرپذيري شاخص هاي مربوط به مسير Wnt در عضله اسكلتي از تمرينات ورزشي مختلف، منوط به انجام تحقيقات و مطالعات بيشتر در اين زمينه مي باشد.