اثربخشي درمان پذيرش و تعهد(ACT) بر اختلال اضطراب جدايي كودكان مبتلا به ديابت نوع يك

زمينه و هدف: درمان پذيرش و تعهد، يكي از درمان هاي رفتاري موج سوم در زمينه درمان اختلالات اضطرابي است. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اختلال اضطراب جدايي كودكان مبتلا به ديابت نوع يك است. روش كار: اين مطالعه به شيوه نيمه تجربي و با طرح پيش آزمون - پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل اجرا شد. جامعه پژوهش حاضر كليه دختران 128 ساله مبتلا به ديابت نوع يك، مراجعه كننده به مراكز درمان ديابت نجف آباد در سال 1393 بودند. از بين اين مراكز درماني دو مركز به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه اختلالات مرتبط با اضطراب كودكان Screen for Child Anxiety Related Emotional) DisordersSCARED) بود. كودكان مقياس سنجش اضطراب را تكميل كردند و از ميان آنان 24 نفركه مبتلا به اختلال اضطراب جدايي بودند، انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. براي آزمودني هاي گروه آزمايش، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد طي 8 جلسه، 120 دقيقه اي ارائه شد و به آزمودني هاي گروه كنترل درماني ارائه نشد و 6 ماه بعد پيگيري انجام شد. داده ها با استفاده از روش تحليل كواريانس (ANCOVA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته ها نشان داد كه در گروه آزمايش ميانگين نمره اضطراب جدايي كودكان در مرحله پس آزمون و پيگيري در مقايسه با پيش آزمون كاهش قابل توجهي داشته است. با كنترل نمرات پيش آزمون، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، به طور معناداري باعث كاهش نمره اختلال اضطراب جدايي در كودكان مبتلا به ديابت نوع يك در پس آزمون شد (F=92.78, p≤0.0001) و نيز باعث كاهش اضطراب كودكان در پايان دوره پيگيري 6 ماهه شد (F=43.77, p≤0.0001). نتيجه گيري: مجموع نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد براي كاهش اختلال اضطراب جدايي كودكان مبتلا به ديابت نوع يك مي توان استفاده نمود.