تمرينات FATmax، بهترين نوع تمرين ورزشي براي بهبود تركيب چربي‌هاي بدن

زمينه و هدف: اضافه وزن وچاقي از جمله ناهنجاري هاي بدني است كه مي تواند از جوانب مختلف، سلامتي را تهديد كند. در مطالعات مختلف انجام گرفته در اين زمينه، فعاليت منظم ورزشي (تمرين ورزشي) به عنوان عاملي براي بهبود تركيب بدن و آمادگي قلبي تنفسي در افراد دچار اضافه وزن و چاقي معرفي شده است. با اين حال، ميزان شدت فعاليت، به عنوان يكي از اصول تمرين، در تجويز تمرينات با هدف كاهش وزن، هنوز چالش برانگيز است. مطالعات بسياري با هدف تعيين بهترين شدت تمريني براي دستيابي به بيشترين ميزان چربي سوزي انجام شده است كه تحت عنوان FATmax شناخته مي شود. اين مقاله سعي در مرور مطالعاتي دارد كه در مورد فوايد شدت هاي مختلف تمريني تحقيق كرده و نتايج خود را گزارش كرده اند. روش كار: اين مطالعه به صورت مروري به تحقيقاتي مي پردازد كه تاثيرات تمرينات با شدت FATmax را بررسي كرده اند. به اين منظور كليه مطالعات مرتبط با عناوين مورد بحث، صرف نظر از سال انجام آن ها، استفاده شده است و تنها مقالاتي مورد استناد قرار گرفته اند كه در مجلات داراي ضريب تأثير بيشتر از يك انتشار يافته اند. يافته ها: بر طبق تعريف ارائه شده در بيشتر مطالعات، FATmax بيانگر شدتي از فعاليت ورزشي است كه بيشترين متابوليسم چربي در آن اتفاق مي افتد و در هر فردي متفاوت و قابل اندازه گيري است. بر طبق بررسي نتايج مطالعات، FATmax به طور متوسط در شدت بين 39% تا 65% VO2max اتفاق مي افتد و مي تواند از ژنتيك، جنسيت، تركيب بدن، سطح فعاليت بدني و رژيم غذايي افراد تأثير بپذيرد. تعيين شدت FATmax، قبل از تجويز تمرين، هم در افراد سالم و هم در بيماران، به آگاهي فرد تمرين دهنده از وضعيت متابوليك وزشكار و كنترل بهتر آن جهت سهولت در نيل به هدف تمرين، بسيار كمك كننده خواهد بود. علي رغم مؤثر بودن اين روش تمريني، هنوز پرسش هاي بسياري مطرح است، ازجمله اينكه آيا اين نوع تمرينات بر ديگر تمرينات، مانند تمرينات تناوبي شديد ارجحيت دارد يا خير، كه پاسخ به آن ها تحقيقات بيشتري در اين زمينه مي طلبد. نتيجه گيري: مرور مطالعات نشان مي دهد كه يافتن شدت FATmax در هر فرد مي تواند به طراحي بهينه تمرين با هدف چربي سوزي كمك مؤثري كند. با اين حال بيشتر مطالعات انجام شده در اين زمينه روي افراد سالم و افراد داراي اضافه وزن متوسط انجام شده است. اين مطالعه مروري نشان داد كه براي اظهار نظر قطعي درباره ارجحيت تجويز تمرينات FATmax، نسبت به ساير پروتكل هاي تمريني، هنوز نتايج كافي در دست نيست و بهتر است مطالعاتي با هدف مقايسه اين نوع تمرينات با انواع پروتكل هاي تمريني، بر روي اقشار مختلف و همچنين بررسي دقيق تر نتايج بيولوژيك تمرينات FATmax طراحي و انجام شود.