اثربخشي برنامه آموزشي مبتني بر نظريه رفتار برنامه‌ريزي شده در پيشگيري و كاهش مصرف دخانيات در دانشجويان

سابقه و هدف: مصرف دخانيات در بين جوانان در سال هاي اخير در حال افزايش مي باشد. بنابراين مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير برنامه آموزشي مبتني بر تئوري رفتار برنامه ريزي شده در پيشگيري و كاهش مصرف دخانيات در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي لرستان انجام گرديد. مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، 126 نفر از دانشجويان پسر دانشگاه علوم پزشكي لرستان به صورت تصادفي به دو گروه آزمون و كنترل تقسيم شده بودند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه مبتني بر نظريه رفتار برنامه ريزي و اطلاعات جمعيت شناختي آزمودني ها بود. برنامه مداخله اي شامل 4 جلسه آموزشي بود كه در مدت زمان 1 ماه براي شركت كنندگان گروه آزمون به مرحله اجرا درآمد. دو گروه آزمون و كنترل سه ماه پس از مداخله مورد پيگيري قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزارهاي SPSS18 و با بكارگيري آزمون كاي اسكوئر، تي مستقل، تي زوجي و مك نمار مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: اختلاف هاي معني داري براي ميانگين نمرات نگرش، هنجارهاي انتزاعي و قصد رفتاري بين گروه هاي آزمون و كنترل بعد از اجراي برنامه مداخله اي مشاهده گرديد (0/05 P). همچنين يافته هاي مطالعه حاضر نشان داد كه اختلاف معني داري در خصوص مصرف سيگار و قليان در بين دانشجويان گروه آزمون و كنترل بعد از اجراي مداخله آموزشي وجود دارد (0/05 P). نتيجه گيري: اجراي جلسات آموزشي مبتني بر نظريه رفتار برنامه ريزي شده موجب پيشگيري و كاهش مصرف دخانيات در دانشجويان مي گردد