اولويت‌هاي نياز آموزشي سلامت جوانان بر پايه نياز سنجي و مشاركت ذي نفعان درحوزه‌هاي تحت پوشش معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي ايران

سابقه و هدف: اولين قدم در برنامه ريزي آموزشي شناسايي و اولويت بندي نيازهاي آموزشي است كه نقطه آغاز آن نيازسنجي آموزشي مي باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف نيازسنجي و تعيين اولويت هاي آموزشي سلامت جوانان تحت پوشش معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشكي ايران انجام گرديد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي و از نوع مقطعي بود كه در بين 2842 نفر از جوانان 18 تا 29 ساله تحت پوشش معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشكي ايران در سال 1393 انجام گرديد. از روش نمونه گيري دو مرحله اي به صورت ابتدا نمونه گيري خوشه اي از مراكز تحت پوشش و سپس نمونه گيري تصادفي از جوانان آن مركز استفاده شده است. ابزار نمونه گيري، پرسشنامه طراحي شده توسط كارشناسان وزارت بهداشت بوده و شاخص هاي آمار توصيفي مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها: بر اساس امتيازهاي حاصل از پرسشنامه، مهمترين نياز آموزشي سلامت در تمامي مراكز تحت پوشش آموزش مهارت هاي زندگي است (3.34 ±4.47). مهمترين خدمات بهداشتي اوليه مورد نياز، معاينات دوره اي (0.57 ± 1.38) و بيشترين خدمات مشاوره اي مورد نياز، مهارت هاي قبل از ازدواج (1.89 ±2.82) است. در اكثر موارد آموزش و اطلاع رساني ارجح، از طريق خانواده ذكر شده است. نتيجه گيري: حل مشكلات جوانان در جامعه، وظيفه هر نظام بهداشتي و درماني است. براي اين كار بايد در ابتدا مشكلات شناسايي شده و سپس با توجه به منابع موجود و تعيين اولويتها، براي هر اولويت، برنامه هاي آموزشي لازم مشخص شود. آنچه در اين فرآيند اهميت دارد، توافق تمامي ذينفعان در مورد ليست اولويت ها و برنامه ها مدون مي باشد.