بررسي مراقبت هاي دهان و دندان و موانع مربوط به آن در زنان باردار شهر همدان

سابقه و هدف: رفتارهاي بهداشت دهان و دندان در دوران بارداري به دليل پيامدهاي آن بر سلامت مادر و كودك اهميت دارد. اين پژوهش با هدف بررسي نحوه انجام اين رفتارها در زنان باردار و موانع تاثير گذار بر آنها انجام گرفت. مواد و روش: اين مطالعه تحليلي مقطعي با مشاركت 280 نفر از زنان باردار شهر همدان در سال 1391 انجام شد. روش نمونه گيري خوشه اي طبقه اي و روش جمع آوري داده ها، استفاده از پرسشنامه شامل مشخصات جمعيت شناختي، رفتار مراجعه به دندانپزشك و مسواك زدن و موانع مربوط به انجام اين دو رفتار بود. پايايي و روايي ابزار از طريق بررسي همبستگي دروني و مراجعه به پانل متخصصين مورد ارزيابي قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين سني زنان مورد بررسي (4.88 ±(27 سال بود. ميزان مسواك زدن بعد از هر وعده غذايي و استفاده از دهانشويه به ترتيب 12 درصد و 20 درصد بود. نيمي از زنان باردار در طي بارداري اخير خود به دندانپزشك مراجعه نكرده بودند. خستگي و بي حوصلگي مهم ترين موانع مسواك زدن و هزينه بالا، احساس عدم نياز و استرس آور بودن محيط دندانپزشكي تأثيرگذارترين موانع عدم مراجعه به دندانپزشكي بودند. عوامل مرتبط در عدم مراجعه به دندانپزشك شامل وضعيت اقتصادي ضعيف (0.011=P) و كار خارج از منزل (0.045=P) بود. نتيجه گيري: با توجه به اهميت پيامدهاي مربوط به مشكلات دهان و دندان در دوران بارداري، توصيه مي شود در جهت رفع موانع انجام رفتارهاي مراقبتي برنامه ريزي شود.