سبك زندگي ساكنين جزيره هرمز: يك مطالعه مقطعي

سابقه و هدف: بيماري هاي متأثر از سبك زندگي از عمده ترين علل مرگ و مير در ايران مي باشند. شواهد موجود حاكي از وجود ارتباط بين سبك زندگي ناسالم با بروز بيماري ها و مشكلات سلامتي هستند. در اين راستا، مطالعه حاضر با هدف تعيين وضعيت سبك زندگي و عوامل مرتبط با آن در بين ساكنين جزيره هرمز انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي 400 نفر از ساكنين بالاي 15 سال شهر هرمز به صورت نمونه گيري خوشه اي دو مرحله اي در سال 1395 مورد مطالعه قرار گرفتند. در اين پژوهش اطلاعات جمعيت شناختي و عوامل مربوط به سبك زندگي با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جمع آوري گرديدند. داده ها نيز با استفاده از نرم افزار آماري SPSS 19 و با به كارگيري آماره هاي توصيفي و آزمون هاي كاي دو و آناليز واريانس يك طرفه تحليل شدند. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سني افراد مورد مطالعه 14.52 ±36.1 سال بود. از نظر سبك زندگي ميزان مصرف روغن مايع، غذاي كم نمك، فعاليت فيزيكي منظم و عدم مصرف دخانيات به ترتيب 81، 20.3، 37 و 68.3 درصد برآورد شد. ميانگين مصرف ميوه، سبزيجات و ماهي نيز به ترتيب 2.48، 3.55 و 3.65 واحد غذايي در طول هفته گزارش گرديد. همچنين ارتباط آماري معناداري بين سطح تحصيلات و مصرف نمك (0.002=P)، وضعيت اقتصادي و نوع روغن مصرفي (P 0/005) و الگوي غذايي سالم با وضعيت اقتصادي افراد (P 0/005) مشاهده شد. نتيجه گيري: مطابق با يافته ها، ارتقاي سطح آگاهي و دانش تغذيه اي، آگاهي از مضرات استعمال دخانيات در افراد با تحصيلات پايين، پياده سازي سياست هاي ارزان و دردسترس بودن مواد غذايي سالم، افزايش ماليات دخانيات، فراهم نمودن مقدمات فعاليت فيزيكي، اطلاع رساني و هنجارسازي در زمينه رفتارهاي ايمني جهت ارتقاي سبك زندگي اهميت به سزايي دارد.