بررسي ارتباط سواد سلامت و كيفيت زندگي در بزرگسالان شهر كرج

سابقه و هدف: سواد سلامت به عنوان يكي از موضوعات مهم براي ارتقاي سطح سلامت جامعه، مورد توجه سياستگزاران قرار گرفته است. از طرفي كيفيت زندگي و تلاش در راه اعتلاي آن، نقش بسزايي در سلامت فردي و اجتماعي دارد. نظر به نقش بزرگسالان به عنوان گروه مولد جامعه، اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط سواد سلامت و كيفيت زندگي در بزرگسالان انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي از نوع همبستگي بر روي 256 نفر از بزرگسالان 18 تا 65 ساله شهر كرج در سال 95 انجام شد. نمونه گيري به صورت نمونه گيري در دسترس انجام شد. داده ها با استفاده از ابزار سنجش سواد سلامت جمعيت شهري 18 تا 65 ساله ايراني (HELIA) و پرسشنامه كيفيت زندگي 12 سوالي (SF12) گردآوري شدند. سپس با استفاده از آماره هاي توصيفي و آزمون همبستگي پيرسون در نرم افزار spss نسخه 21 تحليل شدند. يافته ها: در اين مطالعه 24.2 درصد (62 نفر) از بزرگسالان، سواد سلامت ناكافي و 23.4 درصد (60 نفر) سواد سلامت نه چندان كافي داشتند. ميانگين (انحراف معيار) نمره كيفيت زندگي در حيطه هاي سلامت جسماني (±2.68)16.24، سلامت رواني (±3.89)20.43 و كيفيت زندگي كل (5.82±)36.68 از 48 بود. بين سواد سلامت و ابعاد جسماني و رواني كيفيت زندگي و همچنين كيفيت زندگي كل همبستگي مستقيم و معني دار وجود داشت (P 0/05). نتيجه گيري: با توجه به ارتباط سواد سلامت با ابعاد كيفيت زندگي، توجه هر چه بيشتر به ارتقاي سواد سلامت افراد (به ويژه بزرگسالان داراي سواد سلامت ناكافي) در برنامه هاي ارتقاي كيفيت زندگي، ضروري به نظر مي رسد.