تأثير خستگي موضعي بر پارامترهاي منتخب كينماتيك راه‌رفتن مردان داراي زانوي پرانتزي

زمينه و هدف: خستگي يكي از محدوديت هاي افراد داراي ناهنجاري زانوي پرانتزي است كه مي تواند باعث كاهش كارايي اين افراد گردد. هدف از اين مطالعه، بررسي تاثير خستگي موضعي بر پارامترهاي منتخب كينماتيك راه رفتن مردان فعال داراي زانوي پرانتزي و نرمال بوده است. روش كار: روش تحقيق مداخله اي و طرح تحقيق نيمه تجربي مي باشد. تعداد 30 مرد فعال دانشجو با دامنه سني 25-20 سال به صورت برابر در دو گروه زانوي پرانتزي و نرمال با توجه به معيارهاي شركت در پژوهش قرار گرفتند. پارامترهاي كينماتيكي در حين راه رفتن به وسيله ي دوربين ثبت شد. همچنين خستگي موضعي چهارسر راني به وسيله ي دستگاه دينامومتر ايزوكنتيك ثبت شد. يافته ها: نتايج آزمون تحليل واريانس دو طرفه نشان داد مقايسه مقادير عملكرد پارامترهاي كينماتيكي راه رفتن تحقيق در متغيرهاي طول گام، سرعت و زاويه اكستنشن زانو در لحظه تماس پاشنه با سطح زمين در گروه پرانتزي نسبت به گروه نرمال تفاوت معناداري دارد. به نظر مي رسد تاثير خستگي موضعي بر برخي از پارامترهاي كينماتيكي مردان فعال داراي زانوي پرانتزي بيشتر از گروه نرمال است. نتيجه گيري: بنابراين، اصل ماهيت تمرينات ورزشي بايد به عنوان يك ويژگي از تمرين و استرس هاي وارد به زانوي پرانتزي در برنامه هاي تمريني مدنظر قرار گيرد.