مدل پنج عاملي در تبيين ارتباط بين شخصيت و همدلي باليني پرستاران

زمينه و هدف: مطالعه حاضر با هدف تبيين ارتباط بين شخصيت و همدلي پرستاران بر اساس مدل پنج عامل بزرگ شخصيتي انجام شده است. روش كار: اين پژوهش از نوع همبستگي بوده و جامعه آماري آن شامل پرستاران بيمارستان هاي خصوصي و دولتي شهر تبريز مي باشد كه بخشي از آن به تعداد 282 نفر پرستار با روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته است. پرستاران به منظور شركت در مطالعه پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصيتي(BFI-44) و مقياس همدلي لامونيكا را پاسخ دادند. داده هاي به دست آمده با استفاده از آزمون هاي تحليل واريانس چند متغيره (MANOVA) و تحليل رگرسيون هم زمان مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج مطالعه حاضر حكايت از آن دارد كه ابعاد شخصيتي از يك تأثير چند متغيري بر ميزان همدلي پرستاران برخوردار مي باشد. همچنين بر اساس نتايج حاصل از تحليل رگرسيون مشخص شد، 40 درصد از واريانس ميزان همدلي باليني بر اساس ابعاد پنج گانه شخصيت تبيين مي شود (0.398=R2). از بين ابعاد پنجگانه شخصيت چهار عامل قادر به پيش بيني ميزان همدلي پرستاران بوده و تنها بعد وظيفه شناسي فاقد قدرت لازم براي تبيين همدلي بود. نتيجه گيري: با توجه به اينكه ارتباط قدرتمندي بين شخصيت و همدلي پرستاران وجود دارد، در برنامه هايي كه به منظور ارتقاء سطح همدلي پرستاران و گزينش آنها طراحي مي شوند، صفات شخصيتي مد نظر قرار گيرد.