عنوان مقاله :
بررسي عوامل موثر بر رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت و شادكامي در زنان
پديد آورندگان :
طل ، آذر دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده بهداشت - گروه آموزش بهداشت و ارتقاءسلامت , محبي ، بهرام داﻧﺸـﮕﺎه ﻋﻠـﻮم ﭘﺰﺷـﻜﻲ اﻳـﺮان - مركز تحقيقات مداخلات قلبي و عروقي، مركز آموزشي، تحقيقاتي و درماني قلب و عروق شهيد رجايي - گروه قلب و عروق , صادقي ، رويا داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان - دانشكده بهداشت - گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت , ياسري ، مهدي داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان - دانشكده بهداشت - گروه اپيدميولوژي و آمارزيستي , صبوري ، مريم داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان - دانشكده بهداشت - گروه آموزش بهداشت و ارتقاءسلامت
كليدواژه :
رفتارهاي ارتقاءدهنده سلامت , شادكامي , مراقبت سلامت , زنان
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت يكي از معيارهاي عمده تعيين كننده سلامت بشري و راهي به منظور رسيدن به كيفيت زندگي بهتر است. سلامت زنان تضمين كننده سلامت كودكان و خانواده مي باشد. پژوهش حاضر با هدف تعيين عوامل موثر بر رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت و شادكامي در زنان مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني جنوب شهر تهران طراحي و انجام شد. روش كار: اين مطالعه توصيفي تحليلي با مشاركت 461 نفر از زنان مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني جنوب شهر تهران در سال 1396 انجام شد. نمونه گيري به روش خوشه اي و چند مرحله اي انجام شد. متناسب با حجم مراجعان هر مركز، وزن براي آن در نظر گرفته و پس از انتخاب مراكز به روش سيستماتيك از ميان مراجعان هر مركز در طول يك هفته و در مجموع در طول يك ماه نمونه ها جمع آوري شد. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي و مرتبط با سلامت آن ها، پرسشنامه رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت و پرسشنامه شادكامي آكسفورد بود كه به روش خود ايفا تكميل گرديد. براي تحليل داده ها از شاخص هاي توصيفي و آزمون هاي استنباطي و رگرسيون خطي چند متغيره استفاده شد. سطح معني داري براي اين مطالعه 0.05 p در نظر گرفته شد. يافته ها: اكثريت افراد شركت كننده (55%) 257 نفر درگروه سني بين 40-25سال قرار داشتند. ميانگين و انحراف معيار همه ابعاد رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامتي با افزايش سن، كاهش مي يافت. متغيرهاي وضعيت اقتصادي، تحصيلات، بعد خانوار و وضعيت تاهل با متغير شادكامي ارتباط معني داري نشان دادند. زناني كه وضعيت اقتصادي خود را كاملاً كفاف زندگي را مي دهد توصيف نمودند، نمره بهتري از رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت را نسبت به ساير گروه ها كسب نمودند (19.14 ± 46.97). كمترين ميانگين و انحراف معيار شادكامي مربوط به زنان بازنشسته (65/ 19±23.55) بود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده از مطالعه، متغيرهاي سن، وضعيت اقتصادي، تحصيلات و برخي عوامل جمعيت شناختي به طور قابل ملاحظه اي با رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت و ميزان شادكامي زنان ارتباط داشت. همچنين، ميانگين پايين نمره شادكامي با ميانگين پايين ابعاد رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت رابطه مستقيم نشان داد. پيشنهاد مي شود برنامه ريزان و سياستگزاران حوزه سلامت براي ارتقاء ميزان شادكامي زنان از طريق بهبود رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت اقدام نمايند.
عنوان نشريه :
علوم پزشكي رازي
عنوان نشريه :
علوم پزشكي رازي