تأثير صدا بر خستگي: بررسي ميزان همخواني بين شاخص‌هاي ذهني و عيني

مقدمه: خستگي عبارت است از خسته شدن جسم يا روح كه مي‌تواند بر اثر استرس، كار زياد، مصرف دارو و يا بيماري جسمي يا روحي ايجاد شود. خستگي از عوامل كاهنده بهره‌وري و نيز بروز حوادث است. بنابراين، اندازه گيري آن اهميت دارد. اين مطالعه باهدف تعيين ميزان همخواني اندازه گيري خستگي بر اساس شاخص‌هاي ذهني و عيني انجام گرفته است. روش بررسي: يك مطالعه مقطعي روي 120 نفر از دانشجويان دختر و پسر انجام شد. با شبيه سازي محيط واقعي هر فرد در ترازهاي فشار صوت 50 و 70 دسي بل به مدت 40 دقيقه قرار گرفت و قبل و بعد از مواجهه با صدا ميزان خستگي ذهني با استفاده از شاخص ذهني (مقياس خود اظهاري چشمي VAS) و شاخص عيني (آزمون عملكرد پيوسته) اندازه گيري و نتايج آن به‌وسيله آزمون تي زوجي و ضريب همبستگي اسپيرمن در نرم افزار SPSS20 آناليز شد. يافته‌ها: نتايج اندازه گيري با هردو روش مقياس خود اظهاري و آزمون عملكرد پيوسته نشان داد، خستگي ذهني بعد از مواجهه با تراز فشار صوت‌هاي نام برده افزايش معني داري مي‌يابد و اما نتايج دو روش با يكديگر همخواني ندارد. نتيجه گيري: با توجه به اينكه مقياس خود اظهاري VAS يك روش ذهني است، به نظر مي‌رسد عدم همخواني دو روش، بيشتر مربوط به ناكارآمدي اين مقياس مي‌باشد. بنابراين پيشنهاد مي‌شود بررسي مجدد با روش‌هاي دقيق‌تر مانند الكتروآنسفالوگرام صورت گيرد.