تأثير برنامه درماني مبتني بر الگوي رواني- اجتماعي بر بهبود كيفيت زندگي در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشي از سوانح سوختگي

زمينه و هدف: سوختگي عمده ترين تأثير را روي كيفيت زندگي بيماران گذاشته و سبب مختل شدن رفاه جسمي، رواني، اجتماعي و معنوي در آنان مي شود. اين پژوهش با هدف تأثير برنامه درماني مبتني بر الگوي رواني- اجتماعي بر بهبود كيفيت زندگي در افراد مبتلا بهاختلال استرس پس از سانحه (Posttraumatic stress disorder-PTSD) ناشي از سوانح سوختگي انجام شد. روش كار: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه بيماران مراجعه كننده به بيمارستان سوانح سوختگي شهيد مطهري تهران در سال 1396 بود كه با استفاده از نمونه گيري تصادفي ساده تعداد 30 بيمار با تشخيص PTSD، در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزارها شامل مصاحبه نيمه ساختاريافته تشخيصي بر اساس DSM-5، فهرست اختلال استرس پس از ضربه (PCL-5) و پرسش نامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (WHOQOL-26) بود. برنامه درماني در طي 12 جلسه برگزار شد و پس از گذشت دو ماه مجدد از گروه آزمايش پيگيري به عمل آمد و نتايج با استفاده از تحليل كواريانس چند متغيره و تي همبسته تحليل گرديد. يافته ها: نتايج تحليل كواريانس چندمتغيري نشان داد مقدار F به دست آمده براي ابعاد كيفيت زندگي شامل بعد جسمي (0.04 p)، بعد رواني (0.03 p)، بعد اجتماعي (0.09 p) و بعد محيط فيزيكي (0.04 p)، در سطح 0.05 معني دار است و برنامه درماني مبتني بر الگوي رواني - اجتماعي بر ابعاد كيفيت زندگي مؤثر است. نتايج آزمون t وابسته جهت بررسي ميزان ماندگاري تأثير برنامه درماني هم در سطح 0.05 معني دار است. نتيجه گيري: برنامه درماني رواني- اجتماعي به‌عنوان درماني مؤثر و ويژه مي تواند براي بهبود كيفيت زندگي افراد دچار اختلال استرس پس از ضربه ناشي از سوختگي استفاده شود.