تبيين مدل ساختاري روابط متقابل ابعاد انگيزش كلر با ويژگي‌هاي شخصيتي در دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي ايران

زمينه و هدف: عملكرد تحصيلي دانشجويان به عنوان شاخص عمده سنجش كيفيت آموزش عالي، يكي از ابعاد مهم نظام آموزش عالي ايران مي باشد كه از موارد تاثيرگذار بر آن شخصيت و انگيزه ي بالاي دانشجويان است. لذا اين پژوهش با هدف تبيين مدل ساختاري روابط متقابل ابعاد انگيزشي كلر با ويژگي هاي شخصيتي دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي ايران انجام گرفت. روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان پزشكي مقطع علوم پايه دانشكده پزشكي و پرديس بين الملل دانشگاه علوم پزشكي ايران در سال تحصيلي ۹۶-۹۷ بودند كه تعداد ۴۱۲ نفر از آن ها به عنوان نمونه پژوهش به صورت طبقه اي خوشه اي انتخاب شدند. براي به دست آوردن مدل ساختاري از پرسشنامه هاي انگيزش كلر و شخصيت نئو استفاده شد و داده ها با نرم افزارهاي SPSS و Amos مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته ها نشان داد دو متغير انگيزش و شخصيت با يكديگر همبستگي مثبت داشتند (0.292=r و 0.001 p) و مؤلفه ي رضايت و برون گرايي با داشتن بالاترين بار عاملي به ترتيب داراي بيشترين همبستگي با انگيزش و شخصيت بودند. در مدل ساختاري به دست آمده تنها بين مؤلفه ي تجربه پذيري با مؤلفه ي توجه ارتباط مستقيم ديده شد و ساير مؤلفه هاي شخصيت با مؤلفه هاي انگيزش داراي ارتباط غير مسقيم بودند. نتيجه گيري: به سبب ثبات بيشتر ويژگي هاي شخصيتي، اساتيد در هنگام انتخاب روش آموزشي بايد به ويژگي هاي شخصيتي افراد توجه بيشتري داشته باشند. توجه به ابعاد انگيزشي كلر در آموزش سبب مي شود اساتيد براي افزايش انگيزه دانشجويان شرايط يادگيري را بهبود بخشند و كيفيت روش آموزش را افزايش دهند تا دانشجويان بتوانند متناسب با با ويژگي هاي شخصيتي خود به موفقيت دست يابند.