تاثير همزمان شش هفته تمرين هوازي در آب و مكمل كروسين بر بيان ژن‌كاسپاز 3 كارديومايوسيتي موش هاي نر مسموم شده با پراكسيد هيدروژن

زمينه و هدف: مدارك واضحي جهت حمايت از اهميت فعاليت بدني منظم و همچنين مصرف مواد آنتي اكسيداني در پيشگيري و يا كنترل بيماري هاي قلبي و عروقي به ويژه آن دسته از بيماري هايي كه موجب آپوپتوز قلبي مي شود، وجود دارد. هدف از اين پژوهش تعيين اثر همزمان شش هفته تمرين هوازي در آب و مكمل كروسين بر بيان ژن كاسپاز 3 كارديومايوسيتي در موش موش هاي نر مسموم شده با پراكسيد هيدروژن (H2O2) بود. روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي بوده كه 36 موش نرصحرايي نژاد ويستار جوان به طور تصادفي به شش گروه شش تايي شامل شم تزريق (سالين)، پراكسيد هيدروژن، پراكسيد هيدروژن و كروسين، پراكسيد هيدروژن و فعاليت در آب، پراكسيد هيدروژن و فعاليت در آب وكروسين و گروه كنترل تقسيم شدند. پروتكل فعاليت در آب در دو مرحله به صورت آموزش و تمرين برگزار شد. براي القاء H2O2 به صورت زير صفاقي و 30 دقيقه قبل از تمرين تزريق صورت گرفت. كروسين نيز در ناحيه صفاق تزريق شد. بيان ژن كاسپاز 3 از به روش Real Time PCR انجام شد. جهت تاييد بروز آپوپتوز، نمونه هاي بافتي با روش تانل مورد سنجش قرار گرفتند. تحليل آماري، با استفاده از آزمون كولموگروفاسميرنوف از نظر توزيع طبيعي بررسي شدند و سپس از تجانس واريانس (آزمون لوين) و داده هاي پرت بررسي شدند. در نهايت از آزمون تحليل واريانس يك راهه براي بررسي فرضيه هاي آماري استفاده گرديد و آزمون تعقيبي شفه استفاده شد. يافته ها: القاي آب اكسيژنه با افزايش معني داري در بيان ژن كاسپاز 3 همراه بود و شش هفته فعاليت در آب منجر به كاهش معني داري در بيان ژن كاسپاز 3 در بافت ميوكارد ي موش ها شد. همچنين تعامل شش هفته فعاليت در آب و القاي كروسين اثر هم افزايي در كاهش كاسپاز 3 داشت كه در نتايج تانل، كاملاً قابل مشاهده است. نتيجه گيري: فعاليت منظم در آب و همچنين مصرف كروسين نيز جداگانه منجر به كاهش معني داري در بيان ژن. كاسپاز3 در بافت ميوكارد موش ها شد. از سوي ديگر تلفيق تمرين و كروسين تاثير سينرژيك در مهار بيان ژن كاسپاز3 در موش هاي مسموم شده با آّب اكسيژنه داشت.