نقش سيستم‌هاي مغزي رفتاري و راهبردهاي مثبت و منفي تنظيم شناختي هيجان در پيش بيني نشانگان افسردگي بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي

زمينه و هدف: اختلال افسردگي به عنوان يكي از شايع ترين اختلالات رواني طيف وسيعي از نشانه ها را در برمي گيرد و سيستم هاي مغزي رفتاري و راهبردهاي تنظيم هيجان مي توانند به عنوان چهارچوبي مؤثر براي پيش بيني اين نشانه ها مورد استفاده قرار گيرند. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه سيستم هاي بازداري/فعال سازي رفتاري و تنظيم شناختي هيجان با نشانگان اختلال افسردگي بود. روش كار: روش پژوهش حاضر توصيفي همبستگي و جامعه آماري آن كليه بيماران مرد مبتلا به اختلال افسردگي اساسي بستري در بيمارستان رازي شهر تبريز بود كه از ميان آن ها 60 بيمار به روش تمام شمار انتخاب شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي سيستم هاي بازداري/فعال سازي رفتاري (BAS/BIS) كارور و وايت، تنظيم شناختي هيجان (CERQ) گارنفسكي و افسردگي (BDI-II) بك استفاده شد و داده ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه سيستم بازداري رفتاري و راهبرد منفي تنظيم هيجان با علائم عاطفي، شناختي، جسمي و نمره كل علائم افسردگي رابطه مثبت (P 0.01) و سيستم فعال ساز رفتاري و راهبرد مثبت تنظيم هيجاني با آن رابطه منفي (P 0.01) دارد. همچنين، نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه سيستم هاي بازداري/فعال سازي رفتاري و راهبردهاي تنظيم هيجان سهم معناداري در پيش بيني علائم افسردگي دارند (P 0.01). نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت كه سيستم هاي بازداري/فعال سازي رفتاري و راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان نقش مهمي در آسيب شناسي اختلال افسردگي اساسي دارند.