ارتباط نسبت سلول‌هاي پلي مورفونوكلئر (PMN) واژن به سلول‌هاي اپيتليال براي پيش‌بيني زايمان‌هاي زودرس

زمينه و هدف: با توجه به اين كه تشخيص علل زمينه ساز زايمان زودرس مي تواند از عوارضي كه نوزادان را تهديد مي كند پيشگيري كند، در اين مطالعه سعي كرديم يكي از عواملي كه در بعضي مطالعات زمينه ساز زايمان زودرس بوده اند را مورد بررسي قرار دهيم. در اين تحقيق به بررسي ارتباط نسبت سلول هاي پلي مورفونوكلئر (PMN) به سلول هاي اپيتليال واژن براي پيش بيني زايمان هاي زودرس پرداخته شده است. روش كار: در اين مطالعه Casecontorl، 110 بيمار مبتلا به زايمان زودرس خود به خودي با سن حاملگي كمتر از 37 هفته (Case) با 110 مورد بيمار با زايمان ترم (گروه كنترل) تحت بررسي و مقايسه قرار گرفتند. لام هاي نمونه واژينال بيماران در اولين مراجعه (هفته 23-24 حاملگي) تهيه گرديد. تعداد PMN و همچنين نسبت PMN/Epi كه يك استاندارد واقعي از تفاوت ناشي از تراكم سلولي روي اسلايد است محاسبه شد. سن متوسط جنيني در هنگام زايمان براي caseها 3.5 ±34.5 هفته و براي گروه كنترل 1.2 ±39.4 بود. يافته ها: تعداد متوسط PMN ها در گروه آزمون نسبت به گروه كنترل تفاوت معني داري داشت (01/۰= p ). نسبت PMN/Epi نيز در گروه آزمون نسبت به كنترل داراي اختلاف معنا داري بود (01/۰= p ). نتيجه گيري: استفاده از سلول هاي PMN واژينال در تري مستر دوم بر مبناي رنگ آميزي پاپ، براي پيش بيني زايمان زودرس مفيد مي باشد. همچنين PMN/Epi كه يك استاندارد واقعي از تفاوت ناشي از تراكم سلولي روي اسلايد فراهم مي آورد نيز رابطه قوي با خطر زايمان زودرس در سنين كمتر از 37 هفتگي جنين داشت.