اثر انديشه هاي حقوقي در تبيين سياست هاي تقنيني در حوزه سلامت

مقدمه: حق بر سلامت، يكي از مفاهيم بنيادين توسعه است كه داراي ارتباط معناداري با ساير حقوق بشري است و هر كس حق دارد تا به بالاترين استاندارد سلامت فيزيكي و رواني دست يابد. با اين وجود، پيشينه فعاليت و اقدامات دولت ها و نيز اشخاص حقوق عمومي تنظيم كننده مقررات سلامت عمومي حاكي از عدم وجود شناخت لازم و جامع در حوزه سلامت عمومي و نيز عدم توجه كافي به چالش ها و الزامات دولت ها در تنظيم مقررات در حوزه سلامت عمومي شهروندان و مداخله انديشه و تفكر حاكم بر كشورها در تبيين سياست تقنيني در مبارزه با جرايم و انحرافات در اين محدوده است. لذا هدف اين مطالعه مروري، بررسي اجمالي مفاهيم انديشه، حق بر سلامت و سياست تقنيني در حوزه سلامت بود. اين مطالعه با استفاده از روش اسنادي و كتابخانه اي در سال 1397 انجام شد. نتيجه گيري: برخورداري از خدمات بهداشتي و درماني با هدف ارتقاء، حفظ و تامين سلامت افراد حق تمام افراد بشر است. الزام دولت ها در رعايت حق دسترسي جوامع بشري به سلامت در اساسنامه ها و منشورهاي جهاني مشهود است. به هر حال با توجه به ويژگي هاي حقوقي و نيز اصولي كه در ارتباط با حق بر سلامت عمومي مطرح مي شود، دولت ها با چالش هايي در تنظيم مقررات در اين خصوص مواجه هستند. يافته ها نشان مي دهد كه حق بر سلامت و موانع و چالش هاي دولت ها در تبيين سياست تقنيني خصوصاً نقش ايدئولوژي حاكم بر آن مورد غفلت قرار گرفته است. لذا قانونگذاري در حوزه سلامت مي بايست بدون ملاحظه انديشه حاكم بر كشور مشمول استثنائاتي گردد.