همبستگي بين مولفه‌هاي سبك زندگي با ‌ميزان سلامت عمومي در خانواده

اهداف: خانواده كوچك ترين و مهم ترين نهاد جامعه است كه تامين سلامتي اين نهاد يكي از مسايل اساسي هر كشوري به حساب مي آيد. سبك زندگي در كنترل و پيشگيري از بيماري ها نقش عمده داشته و عادت هايي كه در مسير دنياي صنعتي و مدرن امروزي هر روز در حال تغيير ماهيت هستند كيفيت سطح سلامت را دستخوش آسيب مي كنند كه اين امر اهميت برگزيدن سبك زندگي مناسب را آشكار مي سازد. پژوهش حاضر با هدف بررسي همبستگي بين مولفه هاي سبك زندگي با ميزان سلامت عمومي در خانواده انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي با روش همبستگي كه در سال ۱۳۹۴ در شهر تهران انجام شد، ۳۰۰ نفر از بين خانواده هاي ساكن شهر تهران در محدوده سني ۲۵ تا ۵۰ سال به طور تصادفي انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه سبك زندگي (LSQ) و پرسش نامه سلامت عمومي (GHQ) بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS ۱۹ و با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون خطي تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: بين سلامت عمومي با سبك زندگي (۰/۶۵۹=r) و مولفه هاي سلامت جسماني (۰/۵۲۴=r)، سلامت رواني (۰/۷۰۷=r)، سلامت اجتماعي (۰/۵۶۱=r) و سلامت معنوي (۰/۵۵۰=r) خانواده همبستگي مثبت و معني داري وجود داشت و سبك زندگي ۳۷%، مولفه سلامت اجتماعي ۴۱%، مولفه سلامت جسماني ۱۸%، مولفه سلامت رواني ۵۲% و مولفه سلامت معنوي ۲۵% توانستند سلامت عمومي را تبيين نمايند (۰/۰۵ p). نتيجه گيري: بهبود سبك زندگي باعث ارتقاي سلامت عمومي اعضاي خانواده مي شود.