نقش ميانجي سبك زندگي اسلامي در همبستگي بين باورهاي مذهبي و كيفيت زندگي؛ مطالعه موردي مراجعه‌كنندگان به نمايشگاه بين‌المللي قرآن

اهداف: كيفيت زندگي به عنوان يك سازه پراهميت، از زواياي مختلف مورد بررسي قرار گرفته است. بررسي عوامل موثر بر اين سازه همواره مورد علاقه پژوهشگران بوده است. هدف پژوهش حاضر، بررسي همبستگي بين باورهاي مذهبي و كيفيت زندگي و از سوي ديگر بررسي نقش ميانجي گر سبك زندگي اسلامي در اين همبستگي بود. ابزار و روش ها: اين پژوهش توصيفي همبستگي و كاربردي در سال ۱۳۹۷ در بين كليه مراجعه كنندگان به نمايشگاه بين المللي قرآن كريم (بيست وششمين نمايشگاه) انجام شد. نمونه آماري پژوهش شامل ۱۰۳ نفر از بازديدكنندگان بود كه به صورت نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش، پرسش نامه هاي باورهاي مذهبي جورج، سبك زندگي اسلامي كاوياني و كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني بودند. تجزيه و تحليل داده ها توسط نرم افزارهاي SPSS ۲۲ و Amos ۲۲ و با استفاده از آزمون هاي همبستگي پيرسون، رگرسيون خطي، T مستقل و روش تحليل مسير صورت گرفت. يافته ها: هر سه متغير اصلي پژوهش از همبستگي مثبت و معني داري با يكديگر برخوردار بودند (P 0/01). همچنين متغيرهاي باور مذهبي و كيفيت زندگي اسلامي، توانايي پيش بيني متغير كيفيت زندگي را داشتند و توانستند به ترتيب ۲۸% و ۳۳% واريانس متغير كيفيت زندگي را تبيين كنند (0/001=p). ارتباط مستقيم دو متغير باورهاي مذهبي و كيفيت زندگي معني دار بود. همچنين مسيرهاي ميانجي نيز همچون مسير اصلي معني دار بودند. بنابراين مي توان گفت سبك زندگي اسلامي در رابطه بين باورهاي مذهبي و كيفيت زندگي، نقش ميانجي را ايفا مي كند (0/001=p). نتيجه گيري: سبك زندگي اسلامي عامل ميانجي مهمي در رابطه بين باورهاي مذهبي و كيفيت زندگي است.