ارزيابي رضايت كاركنان از سياست‌هاي توسعه سرمايه انساني در دانشكده هاي علوم رفتاري و اجتماعي دانشگاه

ﻫﺪف پژوهش ﺣﺎﺿﺮ، ارزيابي سياست هاي توسعه سرمايه انساني در دانشكده هاي علوم رفتاري و اجتماعي دانشگاه تهران است. روش پژوهش ازنظر هدف كاربردي و ازنظر شيوه ي گردآوري داده ها توصيفي از نوع پيمايشي است. جامعه ي آماري شامل كليّه كارشناسان دانشكده هاي علوم رفتاري و اجتماعي دانشگاه تهران مي باشد، كه تعداد آن ها برابر با 163 نفر است؛ بنابراين، 142 كارشناس از اين دانشكده ها از طريق نمونه گيري طبقه اي متناسب انتخاب شدند. آن ها پرسشنامه سياست هاي توسعه سرمايه انساني لاي ون (2007) را كامل كردند. براي روايي پرسشنامه از تحليل عاملي تأييدي بهره گرفته شد. شاخص هاي تحليل عاملي نشان دادند كه پرسشنامه برازش خوبي دارد. پايايي پرسشنامه نيز با استفاده از آلفاي كرونباخ (877/0) گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون هايتي تست تك نمونه اي و آنواي يك طرفه تحليل شدند. يافته ها نشان داد كه: 1) داﻧﺸﻜﺪه مديريت در متغير سياست هاي توسعه سرمايه انساني داراي ﺑﻴﺸــﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ اﺳﺖ و داﻧﺸﻜﺪه اﻗﺘﺼﺎد داراي ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ مي باشد. 2) بين دانشكده هاي علوم رفتاري و اجتماعي دانشگاه تهران ازلحاظ سياست هاي توسعه سرمايه انساني و ابعاد تشكيل دهنده ي آن (سياست هاي تأمين آموزش و توسعه، نظارت و راهنمايي مدير و فرصت هاي آموزش و توسعه) تفاوت معناداري مشاهده نشد.