تبيين افق 1404 آموزش عالي ايران با استفاده از روش سناريونويسي

آموزش عالي از نقشي كليدي در تحقق چشم اندازهاي توسعه كشور در نزد سياست گذاران برخوردار است. اين امر به طراحي چشم اندازها و رسالت هايي براي اين نهاد مهم در منابع بالادستي انجاميده است. در اين راستا، آينده پژوهي و تدوين سناريوهاي احتمالي در جهت تحقق چشم اندازها و رسالت هاي آموزش عالي بسيار ضروري مي نمايد. عليرغم اين اهميت، ترسيم آينده هاي متصور درزمينۀ تحقق جهت گيري منابع بالادستي همواره مورد غفلت قرار گرفته است. پژوهش حاضر به بررسي آينده مطلوب آموزش عالي ايران در افق 1404 پرداخته است. پژوهش حاضر كيفي بوده و از فن سناريونويسي براي آينده نگاري بهره گرفته شده است. جامعه آماري پژوهش را منابع بالادستي و صاحب نظران حوزه آموزش عالي كشور تشكيل داده اند. روش نمونه گيري، هدفمند بوده و با مصاحبه با 14 نفر از خبرگان، اشباع نظري در داده ها حاصل گرديد. ابزار جمع آوري داده ها، فرم تحليل محتواي منابع بالادستي و مصاحبه نيمه ساختاريافته بود و از روش تحليل محتواي كيفي و تحليل تفسيري به منظور تحليل داده ها استفاده شد. يافته هاي حاصل از تحليل محتواي منابع بالادستي نشان داد كه چشم اندازها و رسالت هاي آموزش عالي ايران را مي توان در سه مقوله آموزش، پژوهش و خدمات مورد بررسي و تحليل قرار داد و بر اساس اين يافته ها و نظرات خبرگان، چهار سناريوي بازسازي گرايي، سازش گرايي، استانداردگرايي و سازنده گرايي را مي توان براي آموزش عالي ايران متصور شد. پژوهش حاضر به اين نتيجه انجاميد كه سناريوي مطلوب آموزش عالي ايران در افق 1404، سناريوي سازنده گرايي است.