تبيين رابطه گرايش كارآفرينانه و دستاوردهاي كارآفريني دانشگاهي (موردمطالعه: دانشكده‌هاي فني دانشگاه تهران)

كارآفريني دانشگاهي به منظور يافتن روش هاي جديد رقابت و موفقيت در محيط هاي نامطمئن و غيرقابل پيش بيني و يافتن راه حل مقابله با چالش هاي متعدد در سطوح محلي و جهاني از اهميت روزافزوني برخورداراست. ازاين رو پرداختن به مسائل مربوط به كارآفريني دانشگاهي نيز روزبه روز مهم تر شده است. پژوهش حاضر به بررسي ارتباط ميان گرايش كارآفرينانه و دستاوردهاي كارآفريني دانشگاهي با در نظر گرفتن متغير تعديل گر رهبري كارآفرينانه دانشگاه پرداخته است. براي اين منظور از روش تحقيق كميهمبستگي و ابزار پرسشنامه استاندارد استفاده شده است. جامعه آماري موردمطالعه اساتيد دانشكده هاي فني دانشگاه تهران بوده اند كه تعداد 220 پرسشنامه ميان آن ها توزيع شد كه درنهايت 203 پرسشنامه تكميل گرديد. تحليل داده هاي پژوهش توسط مدل يابي معادلات ساختاري و تحليل مسير با بهره گيري از نرم افزار ليزرل 8.80 انجام شد. نتايج تحليل عاملي تأييدي، روايي، پايايي و برازش مدل متغيرهاي پنهان و آشكار پژوهش را تائيد كرد. يافته ها رابطه ميان به كارگيري روش هاي نامتعارف ، همكاري با صنعت و سياست هاي دانشگاهي با دستاوردهاي كارآفريني دانشگاهي را تائيد و رابطه ميان بسيج منابع پژوهشي و دستاوردهاي كارآفريني دانشگاهي را رد كرده است. همچنين نقش تعديل گر رهبري كارآفرينانه دانشگاه نيز در اين ارتباطات رد شد. درنهايت پيشنهاد هاي كاربردي و پژوهشي متناسب با يافته ها ارائه شده است.