اثربخشي باغباني درماني بر سلامت عمومي و عزت‌نفس سالمندان مقيم آسايشگاه

اهداف: پژوهش حاضر به منظور بررسي اثربخشي باغباني درماني بر افزايش عزت نفس و سلامت عمومي سالمندان مقيم آسايشگاه انجام شد. مواد و روش ها: روش تحقيق حاضر نيمه آزمايشي و طرح آن پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه سالمندان مقيم آسايشگاه هاي تهران در سال 1392 بودند كه 24 نفر از آنان به روش در دسترس به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند و سپس در دو گروه كنترل و آزمايش به روش كاملا تصادفي گمارده شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسش نامه عزت نفس كوپر اسميت و سلامت عمومي (GHQ) استفاده شد. ملاك هاي ورود كسب نمره پايين در آزمون عزت نفس و سلامت عمومي و ملاك خروج نيز انصراف هر كدام از اعضاء از ادامه همكاري در تحقيق بود. گروه آزمايش در معرض 13 جلسه آموزش باغباني قرار گرفت و تجهيزات باغباني توسط محقق در اختيار آن ها قرار گرفت. سپس هر دو گروه دوبار پرسش نامه هاي مذكور را پس از پايان دوره باغباني درماني (پس آزمون) و سه ماه پس از آن (پيگيري) تكميل نمودند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه هاي تكراري صورت گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين ميانگين هاي نمرات سلامت عمومي و عزت نفس گروه آزمايش در مراحل پس آزمون و پيگيري نسبت به مرحله پيش آزمون تفاوت معنادار وجود داشت. به عبارت ديگر باغباني درماني توانسته است سلامت عمومي و عزت نفس سالمندان مقيم آسايشگاه را به طور معناداري (0/10 P) افزايش دهد. نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان مي دهد كه باغباني درماني هم باعث افزايش سلامت عمومي و عزت نفس سالمندان مقيم آسايشگاه مي شود و هم به عنوان يك درمان غيردارويي و كم هزينه براي ساير گروه هاي بيماران نيز پيشنهاد مي گردد.