تأثير تمرينات هوازي با شدت كم و متوسط بر خودپنداره سالمندان

اهداف: تحقيق حاضر با هدف بررسي تاثير تمرينات هوازي با شدت كم و متوسط بر خود پنداره سالمندان انجام شد. مواد و روش ها: آزمودني هاي تحقيق شامل 45 سالمند مرد با ميانگين سني 2/70 ± 65/88 سال بودند كه به طور داوطلبانه انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل گمارده شدند. سپس حداكثر ضربان قلب افراد با استفاده از كم كردن سن هر فرد از عدد 220 به دست آمد. در ادامه بر اساس روش تمرينات هوازي با شدت كم (40 تا 50درصد حداكثر ضربان قلب) و شدت متوسط (60 تا 70درصد حداكثر ضربان قلب)، حداكثر ضربان قلب هدف در هر يك از آزمودني هاي گروه هاي تمريني محاسبه شد. پروتكل تمريني افراد شامل 8 هفته (هفته اي دو جلسه) تمرين هوازي در قالب آزمون يك مايل پياده روي/دويدن راكپورت بود. شدت تمرين كم تا متوسط نيز با استفاده از بلت هاي مخصوصي كه به سينه آزمودني ها متصل شده بود، اندازه گيري و كنترل شد. همچنين تمامي آزمودني ها در مراحل پيش آزمون (قبل اعمال مداخله) و پس آزمون (پس از اعمال مداخله)، مقياس خودپنداره تنسي 2 را تكميل كردند. يافته ها: نتايج مرحله پيش آزمون نشان داد كه ميانگين نمرات خودپنداره سالمندان مورد مطالعه، اختلاف معني داري با يكديگر نداشتند (0/05 P). نتايج تحليل واريانس يك راهه در مرحله پس آزمون نيز نشان داد كه گروه تمرين با شدت متوسط داراي خودپنداره بالاتري نسبت به دو گروه ديگر بود (0/05 P). همچنين گروه تمرين با شدت كم داراي نمرات بهتري نسبت به گروه كنترل بود (0/05 P). نتيجه گيري: به طور كلي تحقيق حاضر نشان داد كه تمرينات هوازي با شدت متوسط، تاثير مثبتي بر افزايش خودپنداره سالمندان دارد. لذا پيشنهاد مي شود تمرينات هوازي با شدت متوسط جهت افزايش اين ويژگي شخصيتي در سالمندان مورد استفاده قرار گيرد.