يكپارچگي اجتماعي و كيفيت زندگي مرتبط با سلامت سالمندان مراجعه‌كننده به مراكز درماني شهرستان سبزوار در سال 1390

اهداف: سالمندي دوره اي از زندگي است كه عوامل بسياري، كيفيت زندگي سالمندان را تحت تاثير قرار مي دهد. ازجمله موارد موثر بر كيفيت زندگي و سلامت سالمندان، تعاملات اجتماعي است. مطالعه حاضـر با هدف بررسي رابطه يكپارچگي اجتماعي و كيفيت زندگي مرتبط با سلامت سالمندان شهرسـتان سـبزوار، انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه ي توصيفيتحليلي بر روي 135 سالمند مراجعه كننده به دو مركز اصلي درماني شهرستان سبزوار (واسعي امداد) به روش نمونه گيري طبقه اي متناسب با حجم، انجام شد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش نامه كيفيت زندگي مرتبط با سلامت SF36، پرسشنامه محقق ساخته يكپارچگي اجتماعي و فرم اطلاعات دموگرافيك بود. اطلاعات كسب شده با استفاده از روش هاي آماري توصيفي و همبستگي پيرسون و اسپيرمن، آزمون تي، من ويتني و آناليز واريانس، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين نمره يكپـارچگي اجتمـاعي در كـل سـالمندان 9/5 ± 30/6 ودر سـطح متوسـط بـود و در مردان و زنان سالمند به ترتيب 9/4 ± 33/26 و 9/6 ± 27/46 بود. نمره كيفيت زندگي مرتبط بـا سـلامت در بعد سلامت جسمي 2/65 ± 10/87 و در بُعد سلامت رواني 2/96 ± 11/14 بود. بين يكپـارچگي اجتمـاعي و كيفيت زندگي مرتبط با سلامت، همبستگي مستقيم مثبت و معناداري وجـود داشت. (r₌0/73 ،P 0/001). بين سن (r₌0/3 ،P=0/001)، وضعيت تأهل (P 0/001)، اشـتغال (P 0/001)، جنسـيت (P 0/001) و سطح تحصيلات (r₌0/4 ،P=0/003) با يكپارچگي اجتماعي، رابطه معناداري وجود داشت. نتيجه گيري: با توجه به رابطه بين يكپارچگي اجتماعي با ابعاد كيفيت زندگي مرتبط با سلامت سالمندان، سياست گذاران حوزه سلامت، مي توانند با انجام مداخلاتي در زمينه يكپارچگي اجتماعي، موجب ارتقا كيفيت زندگي سالمندان شوند.