تأثير تمرينات هوازي با شدت كم و متوسط بر كيفيت خواب سالمندان

اهداف: تحقيق حاضر با هدف برررسي تاثير تمرينات هوازي با شدت كم و متوسط بر كيفيت خواب سالمندان انجام شد. مواد و روش ها: آزمودني ها شامل 45 سالمند مرد در دامنه سني 60 تا 70 سال بودند كه به طور داوطلبانه انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. ابتدا تمامي سالمندان توسط يك پزشك متخصص ارزيابي شدند تا سلامت كامل جسماني و رواني آنها مورد تأييد قرار گيرد. سپس حداكثر ضربان قلب افراد با استفاده از كم كردن سن هر فرد از عدد 220 به دست آمد. در ادامه، بر اساس روش تمرينات هوازي با شدت كم و متوسط، حداكثر ضربان قلب هدف در هر يك از آزمودني هاي گروه هاي تمريني محاسبه شد. پروتكل تمريني افراد شامل 8 هفته (هفته اي دو جلسه) تمرين هوازي در قالب آزمون يك مايل پياده روي/دويدن راكپورت بود. شدت تمرين كم تا متوسط نيز با استفاده از بلت هاي مخصوصي كه به سينه آزمودني ها متصل شده بود، اندازه گيري و كنترل شد. همچنين تمامي آزمودني ها در مراحل پيش آزمون (قبل اعمال مداخله) و پس آزمون (پس از اعمال مداخله) پرسشنامه كيفيت خواب پيتزبرگ را تكميل كردند. يافته ها: نتايج در مرحله پيش آزمون نشان داد كيفيت خواب و مولفه هاي آن در سالمندان دو گروه اختلاف معني داري با يكديگر نداشتند (0/05 P). نتايج تحليل واريانس يك راهه در مرحله پس آزمون كيفيت خواب و مولفه هاي آن نشان داد گروه تمرين با شدت متوسط داراي كيفيت خواب بهتري نسبت به دو گروه ديگر بود (0/05 P). همچنين گروه تمرين با شدت كم نيز در كيفيت خواب و مولفه هاي آن داراي نمرات بهتري نسبت به گروه كنترل بودند (0/05 P). نتيجه گيري: به طور كلي تحقيق حاضر نشان داد تمرينات هوازي با شدت متوسط تاثير مثبتي بر بهبود كيفيت خواب و مولفه هاي آن دارد، لذا انجام تمرينات هوازي با شدت متوسط به عنوان يك روش مفيد درماني به سالمندان و مديران حوزه سلامت سالمندان جامعه توصيه مي شود.