ميزان افسردگي و عوامل مرتبط با آن در سالمندان مقيم سرا: يك مطالعه غربالگري در خرم‌آباد

اهداف: هدف از مقاله حاضر، بررسي وضعيت افسردگي در ميان سالمندان مقيم آسايشگاه صديق شهر خرم آباد و عوامل مرتبط با آن بود. مواد و روش ها: اين مطالعه يك مطالعه توصيفيتحليلي بود. واحد نمونه گيري، سالمندان مقيم سراي سالمندان صديق شهر خرم آباد در محدوده سني 58 تا 92 سال در سال 1392 بودند كه از آن ميان سالمندان 60 سال به بالا به روش سرشماري انتخاب شدند. وضعيت افسردگي در آنها با مقياس 15 سوالي افسردگي سالمندان كه براي سالمندان ايران استاندارد شده، مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت سنجش ارتباط بين افسردگي و فاكتورهاي جمعيت شناختي از آزمون تي مستقل و تست دقيق فيشر و نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده شد. يافته ها: در اين مطالعه، 36درصد افراد فاقد افسردگي و 64درصد درجاتي از افسردگي را نشان دادند. از ميان افراد افسرده؛ 28/2درصد افسردگي خفيف، 19/2درصد افسردگي متوسط و 16/6درصد افسردگي شديد داشتند. بين افسردگي سالمندان و سن و سطح تحصيلات آنان رابطه آماري معني داري مشاهده شد. به طوري كه با افزايش سن، شيوع افسردگي كاهش مي يافت (0/000 P) و با افزايش سطح تحصيلات شيوع افسردگي كمتر مشاهده مي شد (0/01 P). بين شيوع افسردگي و ساير متغيرهاي جمعيت شناختي رابطه آماري معني داري مشاهده نشد. نتيجه گيري: با توجه به شيوع بالاي افسردگي در جمعيت سالمندان مقيم آسايشگاهها، بررسي و غربالگري سالمندان مقيم سرا به ويژه سالمندان جوان تر و داراي سطح تحصيلات پايين تر از نظر ابتلاي به افسردگي ضروري به نظر مي رسد.