مقايسه تأثير ورزش‌درماني و رژيم غذايي با رويكرد كاهش وزن بر سطح افسردگي زنان سالمند با افسردگي شديد

اهداف: تحقيقات اخير نشان از شيوع بالاي افسردگي شديد و چاقي در سالمندان دارند. اما تحقيقي جامع در خصوص اثربخشي كاهش وزن بر ميزان افسردگي وجود ندارد. هدف از پژوهش حاضر مقايسه تاثير ورزش درماني و رژيم غذايي با رويكرد كاهش وزن بر سطح افسردگي زنان سالمند با افسردگي شديد بود. مواد و روش ها: اطلاعات مربوط به افسردگي و تركيب بدن 1265 زن سالمند چاق (قد:3/1 ± 160/7 سانتي متر، سن:1/8 ± 61/6 سال، وزن: 1/07 ± 81/52 كيلوگرم) در مركز پزشكي ورزشي كنترل وزن مورد بررسي قرار گرفت. از اين ميان تعداد 175 آزمودني كه بر اساس پرسش نامه افسردگي بك داراي افسردگي با درجه شديد (2/8 ± 30/6( بودند، انتخاب شدند وبه صورت تصادفي در 3 گروه فعاليت بدني (59=(n، رژيم غذايي (59 =nو كنترل (57=n) تحت بررسي قرار گرفتند. در مرحله پيش آزمون، تمام متغيرهاي چاقي با استفاده از دستگاه تحليل تركيب بدن اندازه گيري شد. پروتكل تمريني شامل پنج جلسه تمرين هوازي 45 دقيقه اي در هفته به مدت 12 ماه و با شدت حداكثر ضربان قلب 65%55% بود. برنامه غذايي آزمودني ها بر اساس اطلاعات استخراج شده از بدن آنها و بر اساس ميزان كالري توصيه شده روزانه توسط كارشناس تغذيه تنظيم و ارائه شد. برنامه هاي تمريني و تغذيه اي آزمودني ها با استفاده از تلفن، مشاوره حضوري در كلينيك و يا خودگزارش دهي انجام مي شد. مقطع دوم جمع آوري داده ها پس از گذشت 12 ماه (اتمام پروتكل تمريني و اجراي رژيم غذايي) انجام شد. پس ازجمع آوري داده ها، آزمون آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي توكي جهت تحليل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد كه هر دو گروه آزمايشي (تمرين و رژيم غذايي) نسبت به گروه كنترل كاهش بيشتري در سطح افسردگي داشتند (0/05 P). علاوه بر اين، گروه داراي فعاليت بدني (همراه با كاهش بيشتر چربي احشايي) بهبود بيشتري را در افسردگي نسبت به گروه رژيم غذايي داشت (به ترتيب گروه فعاليت بدني و رژيم غذايي 0/001 P=و 0/006P=). نتيجه گيري: نتيجه كلي اين است كه كاهش وزن چربي مي تواند باعث كاهش افسردگي شود. اگر اين كاهش وزن با تقليل چربي احشايي ازطريق فعاليت بدني همراه باشد، نتايج بهتري حاصل خواهد شد.