بررسي اثر يك جلسه تمرين دايره‌اي بر سطوح BDNF و IGF-1 سرمي مردان و زنان سالمند

اهداف فعاليت جسماني به عنوان محركي مؤثر براي بهبود عملكرد شناختي در سالمندان، ممكن است با تنظيم افزايشي عوامل رشد مغذي عصبي مانند عامل مغذي عصبي مشتق از مغز و عامل رشد شبه انسولين۱ وساطت شود. هدف از اين پژوهش بررسي و مقايسه اثر يك جلسه تمرين دايره اي بر سطوح سرمي BDNFو IGF۱ در مردان و زنان سالمند خرم آباد است.۴۸ مواد و روش ها در اين مطالعه نيمه تجربي كه در سال ۱۳۹۵ در شهر خرم آباد انجام شد، ۵ مرد (سن: ۶/۶۹±۶۴/۴۰ سال، وزن: ۵/۶۳±۷۴/۸۰ كيلوگرم و قد: ۴/۱۶±۱۷۴/۴۰ سانتي متر) و ۵ زن (سن: ۵/۵۵±۶۴/۶۰ سال، وزن: ۵/۴۳±۶۵/۰۰ كيلوگرم و قد: ۵/۴۸±۱۶۷/۰۰ سانتي متر) به طور داوطلبانه شركت كردند. سه روز پيش از انجام برنامه تمريني، همه آزمودني ها در منزلشان با نحوه اجراي حركات آشنا شدند. سپس، در روز تمرين، ابتدا نمونه خوني از آزمودني ها گرفته شد و تقريباً يك ساعت تمرين دايره اي را انجام دادند و ۳ دقيقه پس از جلسه تمرين، نمونه خوني بعدي از آن ها گرفته شد. براي اندازه گيري سطوح BDNF و IGF۱ سرمي از روش الايزا استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي تي وابسته و تحليل كوواريانس استفاده شد و سطح معني داري ۰/۰۵در نظر گرفته شد. يافته ها اين مطالعه روي ۱۰ نفر از سالمندان مرد و زن انجام شد. يافته ها نشان داد به طور معناداري غلظت سرمي BDNF (۰/۰۵ P) افزايش و IGF۱ كاهش (۰/۰۵ P) يافته است. همچنين، اختلاف بين زنان و مردان در غلظت هاي سرمي BDNF (۰/۰۵ P) نتيجه گيري تمرين دايره اي تقريباً به مدت يك ساعت در مردان و زنان سالمند، غلظت سرمي BDNFرا افزايش و IGF۱ را كاهش مي دهد؛ بنابراين، انجام تمرين دايره اي با وزن بدن در زنان و مردان سالمند براي بهبود وضعيت شناختي پيشنهاد مي شود.