تأثير هشت هفته تمرين هوازي بر سطح گرلين پلاسما و بيان ژن گرلين لنفوسيت مردان سالمند

اهداف گرلين نوعي پپتيد است كه از سلول هاي غدد مترشحه معده ترشح مي شود كه مي تواند تحت تأثير رفتارهاي غذايي، اشتها، انرژي مصرفي و تغييرات وزني بدن قرار بگيرد. هدف از اين پژوهش تأثير ۸ هفته تمرين هوازي بر سطح گرلين پلاسما و بيان ژن گرلين لنفوسيت مردان سالمند بود. مواد و روش ها در اين مطالعه نيمه تجربي، ۳۰ آزمودني به روش نمونه گيري دردسترس و هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي به دو گروه مساوي ۱۵نفري، گروه آزمايش (تمرين هوازي) و كنترل، تقسيم شدند. گروه تمرين هوازي به مدت ۸ هفته، هر هفته ۴ جلسه به مدت ۵۰ تا ۶۰ دقيقه با شدت معادل ۶۰ تا ۸۵ درصد حداكثر ضربان قلب در فعاليت تمرين هوازي شركت كردند. پس از ارزيابي اوليه (تركيب بدن و بيان ژن گرلين) و ۸ هفته تمرين هوازي، ۴۸ ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، ارزيابي دوباره تكرار شد. براي مقايسه ميانگين هاي درون و بين گروهي از روش تحليل واريانس با اندازه هاي تكراري استفاده شد و نتايج در سطح معني داري ۰/۰۵ P آزمايش شدند. يافته ها دامنه سني آزمودني ها در گروه آزمايش ۱۳/۶۸±۶۹/۳ و در گروه كنترل ۲۰/۳۱±۶۹/۴ بود. ۸ هفته برنامه تمرين هوازي منجر به كاهش معني داري در مقادير نمايه توده بدن از ۲۷/۵۷ به ۲۶/۹۰ كيلوگرم بر متر مربع (۰/۰۰۱=P)، كاهش درصد چربي بدن از ۲۴/۳۱ به ۲۱/۴۳ درصد (۰/۰۰۱=P) و افزايش بيان ژن گرلين لنفوسيت از ۱۶/۸۷ به ۲۴/۹۲ درصد شده است كه در گروه آزمايش معني دار بوده است. تغيير معني داري در سطح گرلين پلاسما ديده نشد. نتيجه گيري تمرين هوازي با افزايش بيان ژن گرلين لنفوسيت و كاهش معني دار در نمايه توده بدن در مردان سالمند مي تواند از بروز چاقي و اضافه وزن جلوگيري كند. همچنين مي توان از نقش فعاليت ورزشي به عنوان درماني غيردارويي در تنظيم و تعادل هورمون هاي پپتيدي مؤثر در شيوع چاقي حمايت كرد؛ از اين رو، به سالمندان پيشنهاد مي شود از تمرين هاي هوازي به عنوان روشي پيشگيرانه براي كاهش چاقي و بروز بيماري هاي مرتبط با آن استفاده كنند.