تأثير آموزش مبتني بر سبك زندگي سالم، بر شادكامي و رضايت از زندگي در سالمندان: كارآزمايي كنترل‌شده تصادفي

اهداف جمعيت جهان و نيز ايران به سرعت در حال سالخورده شدن است و نياز به برنامه هايي كه جمعيت سالخورده را شاداب و سالم نگه دارد بيشتر احساس مي شود. اين پژوهش با هدف تعيين تأثير آموزش مبتني بر سبك زندگي سالم، بر شادكامي و رضايت از زندگي سالمندان طراحي و اجرا شده است. مواد و روش ها در اين كارآزمايي كنترل شده تصادفي، ۹۶ نفر از سالمندان ۶۰ تا۷۰ ساله مراجعه كننده به يكي از مراكز جامع سلامت در شهر اصفهان با رضايت خويش، انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. در پيش آزمون، پرسش نامه هاي رضايت از زندگي و شادكامي سالمندان با روش مصاحبه در دو گروه تكميل شد. سپس افراد گروه مداخله به طور فعال در چهار جلسه دو ساعته آموزشي مبتني بر شيوه زندگي سالم شركت كردند. بعد از دو ماه، پس آزمون در هر دو گروه انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون هاي تي مستقل، تي زوجي، ضريب همبستگي پيرسون، كاي اسكوير، من ويتني و ويلكاكسون تجزيه و تحليل شد. يافته ها نتايج نشان داد در گروه مداخله، ميانگين نمره شادكامي بعد از مداخله، افزايش معني داري داشت و از ۱۴/۶۱ تا ۳۶/۸ قبل از مداخله، به ۱۱/۳۸ تا ۴۳/۱۱ تغيير يافت (۰/۰۰۱ P). ميانگين نمره رضايت از زندگي نيز از ۵/۴۲ تا ۱۲/۹۶ به ۴/۳۲ تا ۱۶/۰۲ افزايش پيدا كرد (۰/۰۰۱ P). همچنين ضريب همبستگي اسپيرمن نشان داد بين شادكامي و رضايت از زندگي همبستگي زياد و معني داري وجود دارد (r =۰/۷۱۹ ، ۰/۰۰۱ P). نتيجه گيري با وجود آنكه شادكامي و رضايت از زندگي در سالمندان به عوامل گوناگوني بستگي دارد، اما با مشاركت فعال آن ها در برنامه هاي آموزش و بهبود سبك زندگي، مي توان شادكامي و رضايت از زندگي را در آن ها افزايش داد.