پيش‌بيني رضايت شغلي بر اساس ويژگي‌هاي شخصيتي و توانمندسازي روان‌شناختي بين ميانسالان و سالمندان شاغل

اهداف بررسي منابع مرتبط با رضايت شغلي مي تواند سبب پيشرفت فردي و شغلي ميانسالان و سالمندان شاغل شود و موفقيت بيشتر آن ها را در آينده پيش بيني كند. در پژوهش حاضر با هدف پيش بيني رضايت شغلي بر اساس ويژگي هاي شخصيتي و توانمندسازي روان شناختي در بين ميانسالان و سالمندان شاغل انجام شد. مواد و روش ها به منظور انجام اين مطالعه از بين تمام ميانسالان و سالمندان شاغل شهر كرمانشاه، نمونه اي با حجم ۲۴۰ نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شد. داده ها از طريق مقياس پنج عامل بزرگ شخصيت نئو، پرسش نامه توانمندسازي روان شناختي و پرسش نامه رضايت شغلي جمع آوري شد. يافته ها براي تحليل داده ها از روش هاي آماري همبستگي پيرسون و روش تحليل رگرسيون استفاده شد. نتايج نشان داد ويژگي هاي شخصيتي برون گرايي، مسئوليت پذيري و انعطاف پذيري به ترتيب با ضريب همبستگي ۰/۴۲، ۰/۳۴ و ۰/۰۷ با رضايت شغلي رابطه مثبت دارند. همچنين بين توانمندسازي و رضايت شغلي با ضريب همبستگي ۰/۴۳ رابطه مثبت و معناداري وجود دارد، اما بين روان نژندي و دلپذير بودن با رضايت شغلي رابطه معنادار يافت نشد. نتيجه گيري با توجه به يافته هاي اين مطالعه مي توان نتيجه گرفت ويژگي هاي شخصيتي و توانمندسازي روان شناختي، توان پيش بيني رضايت شغلي ميانسالان و سالمندان را دارند.