توان سنجي و بررسي شاخص هاي فيزيولوژيك آمادگي جسماني در پايوران ارتش جمهوري اسلامي ايران

مقدمه: آمادگي جسماني از مهمترين ويژگي هايي است كه سبب برتري ارتش ها در ميدان نبرد مي شود. در اين مطالعه سعي مي شود تا ضمن بررسي آمادگي فعلي پايواران ارتش جمهوري اسلامي ايران (آجا) همبستگي برخي شاخص هاي فيزيولوژيك و بيوشيميايي با معيارهاي آمادگي جسماني سنجيده شده و در پايان برخي از اين نشانگرها به عنوان شاخص هاي آمادگي جسماني پيشنهاد شوند. روش بررسي: در اين مطالعه 200 آزمودني شركت داشتند كه پيش از شروع مورد معاينه قرار گرفتند تا منع پزشكي تست هاي ورزشي را نداشته باشند پس از آن پرسشنامه مربوط به اطلاعات دموگرافيك و سابقه بيماري و مصرف دارو را پر كردند. سپس قدرت عضلاني، انعطاف پذيري عضلات، آمادگي قلبي تنفسي و شاخص هاي عروقي بصورت جداگانه مورد بررسي قرار گرفت و در انتها شاخص هاي چربي و قندخون افراد سنجيده شد. در پايان داده هاي بدست آمده به روش رگرسيون خطي آناليز شده و بهترين مدل پيش بيني كننده هاي آمادگي جسماني تعيين شد. يافته ها: ميانگين متوسط قدرت عضلاني 7/13 ±52/48 و ميانگين حداكثر قدرت عضلاني 6/18 ±77 بوده است. ميانگين ميزان انعطاف نيز 92/9 ±44/42 بوده است. بهترين مدل پيش بيني كننده مسافت طي شده در تست ورزش و همچنين مدت زمان تحمل تست ورزش به ترتيب 69% و 6/74% قادر به پيش بيني بود. بحث و نتيجه گيري: به نظر مي رسد تركيب شاخص هاي عروقي و شاخص هاي تركيب بدني قادر به پيش بيني ميزان آمادگي جسماني افراد باشد از اينرو انجام مطالعات بيشتر در يگان هاي عملياتي آجا پيشنهاد مي گردد.