ارزيابي سيستم تروما از لحاظ رويكردهاي پيش بيمارستاني به بيماران ترومايي با گلوله در مشهد

مقدمه: نحوه برخورد اوليه با بيماران ترومايي با گلوله، قبل از رسيدن به مراكز درماني مناسب، مي تواند در موربيديته و مورتاليته ي ناشي از آسيب، مؤثر باشد. هدف اين مطالعه ارزيابي نحوه برخورد اوليه با مصدومين ناشي از گلوله، با تأكيد بر پروتكل انتقال مصدومين به مراكز تشخيصي درماني مناسب بود. روش بررسي: در اين طرح، بيماران ترومايي با گلوله مراجعه كننده به چهار بيمارستان بزرگ سطح شهر مشهد در سال 1389 مورد مطالعه قرار گرفت. يافته ها: در مجموع 66 مورد مراجعه كننده به بيمارستان هاي فوق، 51 مورد مراجعه مستقيم داشته و 15 مورد از مراكز ديگر به بيمارستان هاي فوق ارجاع شده بودند، شايعترين محل آناتوميك آسيب، اندام ها بود (6/60%) مدت زمان بستري مصدوم در بيمارستان در گروه هاي فوق تفاوت معني داري نداشت (188/0=p). همچنين، در بين مصدوميني كه به طور مستقيم از محل حادثه درون شهري، بوسيله آمبولانس اورژانس يا وسيله اي غيرآمبولانس، به مراكز فوق مراجعه كرده بودند، تفاوتي از نظر مدت زمان بستري در بيمارستان وجود نداشت (553/0=p). لازم به ذكر است كه و بيشترين مورتاليته در مصدوميني بود كه همزمان بيش از يك قسمت بدن مورد آسيب قرار گرفته بود (مثلاً قفسه صدري و شكم). نتيجه گيري: عدم تفاوت مدت زمان بستري مصدومين منتقل شده با آمبولانس اورژانس در مقايسه با وسايل نقليه ديگر، لزوم تأمل بيشتر در تقويت نيروهاي انساني و تجهيزات درماني خدمات درماني اورژانس را نمايان مي سازد.