بررسي رابطه دين داري با رضايت از روابط متقابل زوجين

بدون عنوان

پژوهش حاضر با عنوانبررسي رابطه دين داري با رضايت از روابط متقابل زوجين در مناطق (18و6) شهر تهران و با هدف بررسي تأثير دين داري بر رضايت مندي از روابط متقابل زوجين صورت گرفت.طرح پژوهش در اين تحقيق توصيفي مي باشد. جامعه آماري متشكل از تمامي زوج هاي ساكن در مناطق 18 و 6 شهر تهران بوده و نمونه پژوهشي شامل، 400 آزمودني 200 زوج است كه به شيوه تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. روش پژوهش، روش پيمايشي (survey research) بوده و ابزار پژوهش شامل پرسش نامه هاي جهت گيري ديني (دروني- بيروني) آلپورت و پرسش نامه نظام باورها (SBI15R)، جهت سنجش دين داري و پرسش نامه اينريچ، جهت سنجش ميزان رضايت از روابط متقابل زوجين مي باشد. جهت تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS، علاوه بر روش هاي آمار توصيفي و استنباطي از آزمون tهمبستگي پيرسون، رگرسيون و تحليل مسير استفاده شده است.تحليل نتايج نشان مي دهد كه: دين داري، بر رضايت از روابط متقابل زوجين تأثير مستقيم دارد. جهت گيري ديني بيروني، بر رضايت از روابط متقابل زوجين تأثير معكوس دارد. جهت گيري ديني دروني، بر رضايت از روابط متقابل زوجين تأثير مستقيم دارد. عمل كردن به باورهاي مذهبي بر رضايت از روابط متقابل زوجين تأثير مستقيم دارد. در نهايت متغيرهاي مستقل در كنار هم در مدل رگرسيون 7/29% از تغييرات متغير وابسته را تبيين كردند.

فاقد چكيده