ارزيابي منظر صوتي در فضاهاي شهري (نمونه موردي پياده راه خيام، شهر اروميه)

فاقد عنوان لاتين

صوت و منظر صوتي به عنوان محرك هاي احساس هستند كه كيفيت فضاهاي شهري را تحت الشعاع قرار مي دهند. صوت به عنوان جزئي تفكيك ناپذير از اتمسفر شهري بر رفتار عابران، انتخاب فضا براي ماندن يا عبور، ادراك عابران از فضاي شهري و در كل بر كيفيت فضاي شهري تاثير مي گذارد. امروزه افزايش و تعدد منابع صوتي مانند صداي ناشي از ترافيك، فعاليت هاي انساني و صداهاي مزاحم، منظر صوتي ناخوشايندي را ايجاد كرده و ادراك ذهني صوتي مغشوشي را در شهروندان ايجاد مي كند. اين موارد اهميت پرداختن به منظر صوتي در فضاهاي شهري را روشن مي كند. در اين راستا پژوهش حاضر با هدف ارزيابي كمي و كيفي منظر صوتي در پياده راه خيام، واقع در شهر اروميه، به بررسي مساله پرداخته است. پژوهش حاضر كاربردي و به لحاظ ماهيت توصيفي - تحليلي مي باشد . به منظور ارزيابي، از روش مكمل كمي-كيفي استفاده شده است. شاخص فيزيكي صوت (LA eq) با بررسي ادبيات مطالعه تبيين شده و در محدوده مورد مطالعه توسط سنجنده ي صوت St- 8851 ارزيابي شد و براي ارزيابي كيفي، از ابزار پرسشنامه استفاده شد. به منظور جمع آوري داده هاي مورد نياز، برداشت صوتي ميداني از 14 ايستگاه با فواصل 20 متري و پر كردن پرسشنامه ها از افراد حاضر در محدوده صورت گرفت. نتايج نشان داد به لحاظ كمي ميانگين شاخص صوت در كل زمان برداشت در پياده راه خيام در ميانه ي محور كمتر از كناره هاي محور بوده است و حداكثر شدت صوت در كناره ها در ايستگاه 1 و 14 به ترتيب 72/87 و 73/4 دسي بل بوده كه در محدوده حداكثر حد مجاز براي آسايش صوتي در فضاهاي شهري مي باشد. نتايج حاصل از پرسشنامه نشان داد ميانگين رضايت از منظر صوتي در طيف ليكرت 2/71 بوده و مولفه هاي مكالمه و گفت و گو، صداي پرندگان و صداي قدم هاي افراد به ترتيب بيشترين سهم را در تبيين خوشايندي منظر صوتي محور خيام داشته اند.

فاقد چكيده لاتين