بررسي الل HLA-DQB2 در بيماران مبتلا به آلوپسيا آره آتا

Investigation of HLA-DQB2 allele in Patients with Alopecia Areata

آلوپسيا آره­آتا (AA) يك بيماري چند عاملي است كه با ريزش موي سر به­ خصوص در ناحيه سر شناسايي مي­شود كه 5 ميليون نفر را تحت تأثير خود قرار داده است. نواحي خاصي ازHLA ها شناسايي شده كه با پاتوژنز بيماري آلوپسيا آره­آتا در ارتباط است. در اين تحقيق اثر فراواني آلل HLA-DQB2 در بروز بيماري آلوپسيا آره­آتا در جامعه بيمار و كنترل بررسي شده است. مواد و روش ­ها: اين مطالعه شامل 30 بيمار AA (13 زن و17 مرد، ميانگين سني 3/26) و 15 نفر كنترل سالم (5 زن و 10 مرد با ميانگين سني 30) است DNA از نمونه­ هاي خون با استفاده از روش DNG plus استخراج شد و با روش PCR-SSP تشخيص HLA(HLA-DQB2) انجام شد. علاوه ­بر اين ارتباط بين اين آلل HLA با فاكتورهاي دموگرافيك بررسي شد. يافته­ ها: فركانس آلل HLA-DQB2 در مقايسه با افراد كنترل (7/26 %) در بيماران به­ طور چشم­گيري بالاتر بوده است. از بين فاكتورهاي دموگرافيك، فقط در معرض آفتاب بودن با وجود آللHLA-DQB2 ارتباط معني­داري نشان داده است. هم­چنين هيچ ارتباط معني­داري بين ترس، استرس، سابقه خانوادگي در بيماراني با بيماري AA با وجود اين آلل يافت نشده است. بحث: داده­ هاي ما هيچ ارتباطي بين آلل HLA-DQB و وقوع بيماري آلوپسيا آره­آتا نشان نمي­دهند، گرچه ميزان وجود آن در بيمارانAA به طرز چشم­گيري نسبت به افراد سالم بيش­تر است.

Alopecia Areata (AA) is a common immune-mediated disease which considered as the second most common cause of hair loss in humans. This hair loss targets hair follicles, and has a genetically complex inheritance. HLA genes such as HLA class II can influence the development of AA. The aim of the study was to investigate whether HLA-DQB2 allele is associated with AA. Materials and Methods: Alopecia Areata patients and control subjects were enrolled in this study. A total of 30 AA patients (13 female and 17 male with mean age 26.3±12.5) and 15 healthy controls (5 Female and 10 Male with mean age 30 ±5.88) were included and analyzed in a case–control study. Genomic DNA was prepared using DNG plus method. Polymerase chain reaction with sequence specific primers technique (PCR-SSP) used to detect HLA-DQB2. Association of HLA-DQB2 allele with family history, age of onset, and stress were assessed by logistic regression analysis. Results: HLA-DQB2 allele did not show a significant association with susceptibility to AA and had a frequency of 56.7% in AA patient vs 26.7% in healthy controls (OR = 3.596, 95% CI = 0.929-13.916, p value = 0.064). Furthermore, this study did not show any association of HLA-DQB2 allele with family history (OR =0.3, 95% CI = 0.06 – 2.32, p value = 0.3), phobia (OR = 1.57, 95% CI = 0.38-6.4 p value = 0.5) and stress (OR = 1.36, 95% CI = 0.28-6.48 p value = 0.6), family history (OR=0.4, 95%CI=0.06, p value=0.3). the significant association found with sunlight exposure with HLA-DQB2 allele in AA (OR=4.46,95%CI=0.95-20.83, p value=0.05). Conclusion: Our data do not show a correlation between the HLA-DQB2 allele and occurrence of AA and clinical data in Iranian population. To our knowledge this is the first study to frequency of HLA-DQB2 allele in Iranian AA patient