نگاهي زيبايي‌شناسانه به شعر سيديعقوب ماهيدشتي كرمانشاهي از منظر بازتاب عشق به محبوب

غزل از شورانگيزترين قالب‌هاي شعري است و عشق، لطيفه‌اي است كه از عهد الست و بدو آفرينش در وجود انسان نهاده شده است. مفهوم عشق و تكرار آن در كلام و آثار شاعران و نويسندگان از آغاز حيات بشري، جاذبه‌اي وصف‌ناپذير ايجاد كرده كه جلوه‌هاي آن، تحت تأثير رخدادهاي فرهنگي و اجتماعي و شرايط رواني، فكري و اجتماعي فرد در زمان‌ها و مكان‌هاي مختلف متفاوت بوده است. سيديعقوب ماهيدشتي، يكي از شاعران توانمند كردي‌سراست كه به لهجه‌هاي مختلف كردي، شعر سروده است. عشق، درون‌مايۀ اصلي سروده‌هاي اوست؛ عشق وي، عشقي زميني است كه به زنان ابراز مي‌كند. توصيفات خاص او، متوجهِ زيبايي‌هاي ظاهري و مادي معشوق؛ مانند: چشم، ابرو، زلف، رخ و ... بوده و كمتر به صفات معنوي او توجه داشته است. شاعر، گاهي از سختي عشق، ناله سر مي‌دهد و گاهي زبان به شكايت از محبوب مي‌گشايد. اين مقاله با روش توصيفي- تحليلي به بررسي سيماي معشوق در ديوان كم‌حجم سيديعقوب پرداخته است.