سبك‌شناسي نشانه‌ها در مجموعۀ شعر «آخر شاهنامه» از اخوان ثالث

سبك، شيوه‌ايي است كه نويسنده يا شاعر براي بيان مفاهيم خود در اثر ادبي به كار مي برد. يكي از روش‌هاي به دست آوردن سبك ويژه‌ي يك نويسنده يا شاعر، بررسي نشانه‌‌هايي است كه در متن اثرش به كار مي‌گيرد. نشانه‌هايي كه سبب ايجاد تشخص سبكي مي‌شود. تحليل سبك شناسانه به روش علمي و كاربردي كه به تشخيص ژانر ادبي متن و افتراق آن با آثار ديگر كمك مي كند و تأييد روش نشانه‌شناسي براي دستيابي به سبك و نوع ادبي يك اثر از اهداف اين تحقيق است. ما برآنيم كه نشان دهيم آيا تعداد نشانه‌ها و بررسي شيوه‌هاي استفاده شده در به كارگيري نشانه‌ها امكان سبك شناسي و ارزش‌گذاري كيفي يك اثر را به شيوه‌ايي علمي فراهم مي‌كند؟ ويژگي اصلي آثار «مهدي اخوان ثالث» توجه به زبان و ساختار ادبي متن و غلبه عنصر عاطفه و احساس است. شيوه روايت‌گونه اشعار اخوان به ويژه در مجموعه آخر شاهنامه زمينه لازم را براي بررسي ساختار روايي اين مجموعه به لحاظ نوع ادب غنايي فراهم كرده است. پس از بررسي ساختار نشانه‌ها در سه شعر منتخب از اين مجموعه كه داري ساختار مشابهي بودند نتايج قابل تأملي در شناخت سبك شناسي نشانه‌ها به دست آمد كه همگي در پي القاي پيام محوري زبان و انديشه شاعر است. اين نشانه‌ها همگي در يك ساختار منسجم از موسيقي، واژگان، بيان و نحو استفاده شده‌اند.