بررسي ارتباط همدلي پرستاران با بيماران و نگرش نسبت به اهداي عضو در پرستاران بخش ويژه

مقدمه: هم دلي پرستاران با بيماران، به عنوان رفتاري اخلاقي در راستاي فرهنگ سازي اهداي عضو، همواره مدنظر برنامه ريزان بخش سلامت بوده است. از اين رو مطالعه ي همدلي پرستاران با بيماران و نگرش آنان نسبت به اهداي عضو از اهداف اصلي آموزش پرستاري مي باشد و اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط همدلي پرستاران با بيماران و نگرش آنها نسبت به اهداي عضو در بخش مراقبت ويژه بيمارستان هاي استان اصفهان انجام شد. روش كار: روش پژوهش حاضر، توصيفي - مقطعي با مشاركت 348 نفر از پرستاران بخش هاي مراقبت ويژه در بيمارستان هاي استان اصفهان در سال 1397 با انتخاب روش نمونه گيري خوشه اي انجام شد. براي جمع آوري اطلاعات از پرسش نامه همدلي پرستاران با بيماران Jeffersonو پرسش نامه نگرش به اهداي عضو Tihana استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگي Pearson، ضريب رگرسيون و مدل رگرسيون معادلات ساختاري از طريق نرم افزارهاي SPSS و AMOS نسخه 22 در سطح معني داري (0.05 P) تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار همدلي پرستاران با بيماران (2.37±39.26)، ميانگين و انحراف معيار نگرش نسبت به اهداي عضو در پرستاران بخش ويژه (6.34±50.46) بود، هم چنين ارتباط متغير همدلي پرستاران با بيماران (0.653 =r و 0.01 P)، مؤلفه هاي ديدگاه گيري (0.781=r و 0.001 P)، مراقبت همدلانه (0.667=r و 0.01 P) و خود را به جاي بيمار نهادن (0.598 =r و 0.01 P) با نگرش نسبت به اهداي عضو در پرستاران بخش ويژه معنادار به دست آمد و در مجموع 56 درصد از واريانس نگرش نسبت به اهداي عضو در پرستاران بخش ويژه از طريق مؤلفه هاي متغير همدلي پرستاران با بيماران در مدل پژوهش حاصل از آزمون معادلات ساختاري تبيين شد. نتيجه گيري: از آن جايي كه ارتباط متغير همدلي و مؤلفه هاي آن با نگرش پرستاران نسبت به اهداي عضو معني دار است. لذا با توجه به يافته هاي مطالعه، به نظر مي رسد با آموزش همدلي پرستاران با بيماران مي توان نگرش مثبت آنان را نسبت به اهداي عضو تقويت كرد و نيازمندي به پيوند عضو را برطرف نمود، هم چنين پيشنهاد مي شود، در مطالعات بعدي اثر متغير هم دلي پرستاران با بيماران بر نگرش نسبت به اهداي عضو پرستاران به صورت مطالعه اي مداخله اي بررسي شود.