كيفيت زندگي و ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي پرستاران بيمارستان‌هاي شهرستان كاشمر سال 97: مطالعه مقطعي

مقدمه: كيفيت خدمات پرستاران به طور مستقيم با اثر بخشي خدمات درماني در ارتباط مي باشد؛ از آن جايي كه پرستاران مهم ترين گروه ارائه دهنده خدمات به بيماران هستند، بايد از كيفيت زندگي بالايي برخوردار باشند تا شاهد بهبود كيفيت خدمات درماني باشيم. لذا هدف از مطالعه، تعيين كيفيت زندگي پرستاران شاغل بيمارستان هاي شهرستان كاشمر در سال 1397 مي باشد. روش كار: اين مطالعه توصيفي مقطعي با حجم نمونه 230 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان هاي شهرستان كاشمر كه از طريق نمونه گيريسرشماري انتخاب شده بودند، انجام شد. داده ها با استفاده از فرم جمعيت شناختي و پرسش نامه كيفيت زندگي توسط پرستاران واجد شرايط تكميل شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون هاي آماري توصيفي و تحليلي، تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين نمره كيفيت زندگي پرستاران 11.55± 65.39 و سطح كيفيت زندگي در پرستاران در حد متوسط مي باشد. طبق نتايج فقط 17درصد پرستاران داراي سطح كيفيت زندگي بالايي بودند. بالاترين نمره در بين ابعاد چهارگانه كيفيت زندگي مربوط به بعد جسمي مي باشد. همچنين پرستاران بخش اداري و ستاد بالاترين نمره كيفيت زندگي را كسب كردند. جنسيت، وضعيت استخدامي، پست سازماني، نوع شيفت كاري، ميزان علاقه به پرستاري، ميزان ساعت كاري روزانه و ميزان ساعت مطالعه در نمره كيفيت زندگي مؤثر مي باشند (P 0.05). نتيجه گيري: به نظر مي رسد توجه به نيازها و خواسته هاي پرستاران و اصلاح مشكلات آنان باتوجه به نظراتشان اهميت زيادي در بهره وري بيمارستان ها داشته باشد. بنابراين برنامه ريزي ها بايد متمركز بر عوامل تأثيرگذار بر كيفيت زندگي پرستاران از جمله ويژگي هاي جمعيت شناختي آنها باشد.