تاثير اصلاح‌كننده‌ هاي خاك روي تعييرات آب‌نمود و رسوب‌نمود در شرايط آزمايشگاهي

عدم وجود اطلاعات كافي در خصوص چگونگي توزيع زماني رواناب و رسوب ناشي از هر رگبار در حوزه هاي آبخيز از عمده مشكلات موجود در موفقيت پروژه هاي حفاظت آب و خاك است. حال آن كه پژوهش هاي مرتبط با آن در مقياس هاي مختلف و به ويژه در تعامل با كاربرد افزودني ها بسيار كم مورد توجه قرار گرفته است. از اين رو پژوهش آزمايشگاهي حاضر در قالب طرح كاملاً تصادفي با تعداد سه تيمار و با سه تكرار به منظور بررسي اثر اصلاح كننده هاي آلي (كاه و كلش برنج و كود دامي) و غيرآلي خاك (پليمر بيش اندوز TA200) به ترتيب با مقادير 0/5، 0/3 و 0/05 كيلوگرم بر مترمربع در فرآيند رواناب و رسوب خروجي از كرت و شيب 30 درصد براي خاك هاي شني لومي جمع آوري شده از عمق 200 سانتي متري خاك سطحي مراتع ييلاقي البرز در شمال ايران باران هاي شبيه سازي شده با شدت هاي 30، 50، 70 و 90 ميلي متر بر ساعت انجام شده است. نتايج نشان داد كه تيمارهاي حفاظتي در مقايسه با تيمار شاهد توانستند تاثير معني داري (0/05 P) در تغييرات آب نمود و رسوب نمود داشته باشند. علاوه بر آن، تغييرات آب نمود و رسوب نمود در شدت هاي مختلف نشان داد كه تيمار حفاظتي كاه و كلش تاثير بيش تري (45/60 درصد در مقايسه با ساير تيمارها از جمله شاهد) بر آب نمود و رسوب نمود در شدت هاي مختلف داشت.