بهينه سازي كاربري اراضي با استفاده از تركيب روش هاي برنامه ريزي آرماني و تخصيص چند هدفه اراضي

در سال هاي اخير روش هاي مختلف براي تعيين الگوي بهينه بهره برداري از منابع آب و خاك به كار رفته است. با توجه به اهميت منابع طبيعي، مديريت حوزه آبخيز از طريق اصلاح كاربري اراضي و استفاده صحيح از زمين ضروري است. امّا برنامه ريزي خطي تك هدفه يك روش كارا در اين مورد محسوب نمي شود. در اين تحقيق روش چندهدفه برنامه ريزي آرماني به كار رفته و مدل هاي بهينه استفاده از زمين در حوزه آبخيز چلگرد ارائه گرديده است. روش پيشنهادي مبتني بر تعيين مساحت بهينه در كاربري هاي مختلف شمامل كشت ديم، مرتع، كشت آبي، باغات و بيشه ها و همچنين موقعيت مكاني بهينه آنها مي باشد. در تحقيق حاضر دو مدل ارائه شده است. در اين مدل ها حداكثر سود و حداقل فرسايش خاك به ترتيب در اولويت مي باشند. همچنين محدوديت هاي مدل هاي فوق منابع توليد شامل آب و زمين و همچنين مسائل اقتصادي و اجتماعي است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه روش ارائه شده روشي كارآمد در بهينه سازي كاربري اراضي و توسعه پايدار منطقه بوده و مي تواند موجب افزايش سود تا 97% و كاهش فرسايش تا 12% شود. همچنين نتايج نشان داد كه در شرايط بهينه و در مدل 1، سطح اختصاص يافته به اراضي كشت ديم 33 درصد كاهش و سطح اراضي مرتعي، كشت آبي، باغات و بيشه ها به ترتيب 0، 9، 906 و 82 درصد افزايش و در مدل 2، سطح اختصاص يافته به اراضي كشت ديم 54 درصد كاهش و سطح اراضي مرتعي، كشت آبي، باغات و بيشه ها به ترتيب 1، 9، 906 و 82 درصد افزايش مي يابد.