تاثير تنش خشكي بر صفات كلروفيل و پرولين در ژنوتيپ‌هاي مختلف سويا (Glycine max)

سويا از نظر مقاومت به خشكي درگروه گياهان حساس قرار مي گيرد و افزايش عملكرد آن مستلزم انتخاب ارقام متحمل و سازگار با توجه به شرايط اقليمي نيمه خشك يا كم آب ايران مي باشد. در اين تحقيق، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي با سه تكرار در سال 1392 اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل 8 ژنوتيپ سويا و 6 سطح تنش خشكي (شاهد يا آبياري در تمام مراحل رشد به طور منظم، تنش شديد در مرحله رشد رويشي، تنش شديد در مرحله گلدهي، تنش شديد در مرحله غلاف دهي، تنش شديد در مرحله گلدهي و غلاف دهي و تنش ملايم در تمام مراحل رشد) بودند. نتايج نشان داد كه تنش خشكي باعث كاهش معني داري در سطح احتمال يك درصد در ميزان رنگريزه فتوسنتزي كلروفيل (شامل كلروفيل a، b و كل) و افزايش معني داري در سطح احتمال يك درصد در ميزان اسيد آمينه پرولين در تيمارهاي مختلف شده است به طوري كه در سطح شاهد ميزان كلروفيل كل (350/0= ميانگين كل)، كلروفيل a (250/0 = ميانگين كل) و كلروفيل b (100/0 = ميانگين كل) حداكثر و ميزان پرولين (032/0 = ميانگين كل) حداقل و سطوح تنش خشكي ملايم در تمام مراحل رشد و تنش خشكي شديد از شروع مراحله گلدهي تا پايان غلاف دهي، كمترين ميزان كلروفيل كل (230/0 = ميانگين كل)، كلروفيل a (170/0= ميانگين كل) و كلروفيل b (060/0 = ميانگين كل) و بيشترين ميزان پرولين (140/0 = ميانگين كل) را داشتند. مقايسه ميانگين هاي صفات كلروفيل و پرولين تحت تنش خشكي نشان داد كه ژنوتيپ هاي032 و HillCE متحمل و ژنوتيپ هاي Ford و Sahar حساس مي باشند.