توليد جوانه هاي نابجا از كشت بافت ريزنمونه ي دمبرگ چغندر قند در روش باززايي مستقيم

چغندرقند (Beta vulgaris L.) يكي از دو محصول اصلي و مهم توليد قند در دنياست. بررسي عملكرد ژن ها و همچنين معرفي ژن هاي ارزشمند، نيازمند استفاده از روش هاي مهندسي ژنتيك است. از اين رو، استفاده از كشت بافت براي بهره مندي از هر نوع روش انتقال ژني گريزناپذير است. بنابراين به منظور توليد گياهچه در گياه سرسخت چغندر قند به منظور يافتن ريز نمونه مناسب براي توليد جوانه به روش باززايي مستقيم بدون نياز به كشت مجدد بذرها و تهيه ي جوانه انتهايي، از يك آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي استفاده شد. از جوانه هاي نابجا موجود بر روي برگ هاي حاوي پايه جوانه در روش باززايي مستقيم و از پهنك برگ و دمبرگ در دو موقعيت نزديك و دور نسبت به جوانه رأسي دو لاين چغندرقند (SBSI-04 و SBSI-02) استفاده شد. پس از گذشت چهار هفته و دو بار واكشت، ريزنمونه ها در محيط MS با تركيب هورموني IBA (0/1ميلي گرم در ليتر) و BAP (0/25 ميلي گرم در ليتر)، تعداد جوانه هاي توليدي شمارش و به صورت درصد مورد مقايسه قرار گرفتند. نتايج اين مطالعه نشان داد كه ريزنمونه ي دمبرگ بيشترين جوانه را توليد نمود. همچنين از نظر صفت درصد جوانه زايي، لاين SBSI-04 در مجموع نسبت به لاين SBSI-02 جوانه هاي بيشتري را توليد كرد. به طور كلي، ريز نمونه هاي دمبرگ داخلي لاين SBSI-04 بيشترين قابليت توليد جوانه را نشان دادند، اين موضوع نشان داد كه براي توليد گياهان تراريخت، ضمن توجه به اهميت نوع ژنوتيپ بهتر است از كشت بافت اين ريزنمونه و تراريزش آن استفاده شود.